Navê te yek peyv bû li ser zimanê min dema min bilêv dikir çiya û gelî şa dibûn çem û robar diherikîn kulîlk vedibûn û çûkên koçber digihtin welatê azad…
Ziman ihtîmam, pêdaketin, hezkirin û xwedîtiyê dixwaze.
Jı bo alan kurdi
Em dimeşin
Em bi hezaran nexşeyên kevn li ser pişta xwe dikin û dimeşin
Pişta me dikeve ber me, em dinalin
Em bang li hemû dewlet û şahên li ser pişta xwe dikin
Em li rewşa xwe dinêrin, pişta me, ji xwînê nayê dîtin.
Em lanet li hemû serok û gelan dikin
Dema me qêrîna zarokên rojhilata navîn bihîst, em derketin rê
Her xwîna ku dikeve ser axa me, dibe dar û em şîn dibin
Vê carê em bi ser dikevin
Em laş û rihê xwe tînin qada şer
Aştiyane û bi ala sipî ku di destê me deye
Li serê serok û leşkeran dixin
Rastî di zimanê me de ye, derew li ber me ye
Dengê me gur dibe, bi qêrîna bijî aşîtî
Ev car jî bi qêrîna bijî aşîtî em dimirin!
Em wisa dimirin ku dinya mirinek wisa nedîtiye
Bi ken û stêrk li ser rûyê me
Helbestên Melayê Cizîrî û Feqiyê Teyran ax û zeviyek bûn ku tovên kurdayetiyê tê de şîn hatin û qebilîn. Ne ji ber mijarên di helbestên wan de lê ji ber zimanê ku ew helbest pê hatine nivîsîn. Em dizanin ku ziman ew e ramana ku bîr û hişmendiya milletekî di xwe de diguncîne û sîqal dike.
Sayfa 31Kitabı okudu
Zimane Kurdî gellek şêrîn e Kurdo binivîse, Kurdo buxwîne Ma ne tu Kurd î?
Dilini ve tarihini unutan bir millet başka milletlerin kölesidir.
Şagirtino, rûgeşino, bi xwe bawer, bi zimanê xwe şêrîn, bi dengê xwe xweş, bi gotina xwe fesîh û sivik bin.
Dunya û jiyan bi xwe destpê dike.
Zimanê xwe
Nasnama xwe
Netewa xwe
Welatê xwe
Yê nebe Xwe dibe xerîbê xwe.
#XwebunXwenasine
#XwenasînXwebûne
Newaf Mîro
Çîroka me dirêje birano. Xemgîn û kulû kesere. Lê çîroka me ne bê hêvîye.( Hikayemiz uzundur kardeşlerim. Üzüntülü,yaralı ve elemlidir. Ama umutsuz değildir.)