Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Okyanusun Sonu (Spoiler içerir)
İncelememe bir alıntı ile başlamak istiyorum.
“Kitap okuyorsun ve yapayalnız buluyorsun kendini”
Beni bu eserde en çok etkileyen alıntı olmuştu.
Kitap okurken hiç şikayetçi olmadığım bir durumdur.
Bazen anlamsız bir kalabalıktan ziyade bir kitabın içerisinde yalnızlaşmak daha anlamlı geliyor.
Karamazov Kardeşler, Dostoyevski’nin yazdığı son kitap olarak karşımıza çıkıyor. Hatta sadece son kitap değil, üstelik en iyi kitabı diyebilirim diye düşünüyorum. Aşk, entrika, cinayet, psikoloji, sosyal hayat, polisiye... Hepsi bir arada bir kitapta toplanmış. 1025 sayfalık, onlarca insanın hayatlarına dokunan bu kitaba eleştiri yazmak biraz zor
200 syf.
9/10 puan verdi
Fon: youtube.com/watch?v=pN7uzzV...
Stephen Hawking gerçekten çok ilginç ve sıra dışı bir insan. Yaşamı boyunca ALS hastalığı sebebiyle çektiği sıkıntıları sanırım hayal bile edemem. Yaşamının kısıtlı olduğunu sürekli hatırlamak zorunda olmak, vücudunun kontrolünün kendi elinde olmaması, her gün yarının son günü olabileceğini
Değişik bir tarzı vardı kitabın.Herseyin zittiyla var olduğunu anlatmaya çalışmış. iki zıt karakter oluşturarak onların yolunu birleştirip yaptıkları diyaloglarla,hayatın gerçeklerini bir bir önünüze seriyor.cok zengin kelime hazinesine sahip kitap,cümlelerin arasında soluksuz kaliyorsunuz,bir cümleyi sindirmeden diğeri geliyor.sorular sorular sorular tüm cevapların soruların içinde gizli olduğunu gösteriyor.
Hayat zannettiğimiz kadar zor değil, sade ve basit yeterki yaşamak iste o sana kendini açıyor, anda kal ve hisset diyor yazar.Tavsiye ederim kitapla kalın hoşça kalın:))
Soğuk Deri, Albert Sanchez Pinol
Albert Sanchez Pinol’un Soğuk Deri romanı, okuru sarsan, zorlu sorularla/ikilemlerle karşı karşıya bırakan çarpıcı bir roman. Birinci dünya savaşından hemen sonra Antarktika yakınlarındaki küçük bir adaya bir yıllığına giden bir meteoroloji uzmanı ve onun adada karşılaştığı fenerde yaşayan ve iletişim kurmaya pek hevesli olmayan diğer adamın hikâyesi. Daha sonra hikâyeye farklı “türden” bir dişi de katılır. Meteoroloji görevlisini almak ve yeni görevliyi getirmek için ancak bir yıl sonra bir gemi gelecektir! Eğer gelirse...İki kişilik adada, iki adamın kuleyi kuşatan “canavarlara” karşı zorunlu olarak birlikte yürüttükleri ortak hayatta kalma mücadelesi insanın “doğa”sına ilişkin zorlu felsefi tartışmalar açıyor...İnsanın içindeki vahşi olanla karşılaşması, farklı türlere bakış açımızın sınırlılığı, onları yok etme mücadelesi ve arkasından gelen anlamaya çalışma ve iletişim kurma çabası...Şiddet ve yalnızlık...Ve aşk da var. En ilkel, en dürtüsel haliyle...Michel Tournier'nin Cuma Ya Da Pasifik Arafı kitabını düşündürdü bana. “Robinson”un doğayla, Cuma ile ilişkisini sorgulayan önemli bir kitaptı. “Uygar” (!) insanın “vahşi” olarak nitelendirdikleriyle karşılaşmasının hemen bir egemenlik ve sömürü ilişkisine dönüşmesini sorguluyordu. Soğuk Deri, hem iki erkek hem de farklı türlerle ilişkiler açısından yeni sorular ortaya atıyor.Yanıtı çok zor sorular.
İncelemesini BENCE en zor kitaplardan
Yazsam mı? Yazmasam mı? Aklımda deli sorular… verdiği mesajlar itibariyle güzel, ancak fazlaca aykırı,uç geldi bana bile… beni bile yordu… bir kadının eril formlardan kurtulup sadece “kendi” olma kavgası/kaygısı üzerine kurulu… bu kadar detay vermeye gerek var mıydı… hatta bir çok şeyi çok çok eleştirdim…Sahaf tavsiye etmişti, başlarda hooop n’oluyoz dedim bir an, ama takdiri okuyucuya bırakıyorum. Sonuçta hepimiz kendi dünyamızın insanıyız.
KÜÇÜK KARA BALIK*
Sonbahar geldi, dünya kendi etrafında otuz bilemedin otuz beş tur dolandı, mevsim değişti ve Stirner sonunda bitti. Yaşadığı dönemde de sonrasında da ne Anarşizmin içinde ne de dışında sayılmış Stirner. Yine de Egoist Anarşizmin kült kitaplarından biri Biricik ve Mülkiyeti. Okumaya değer mi, evet. En azından ben-merkezciliğin ‘işine geldiği gibi
Yapay zekanın hisleri var mı yok mu tartışmalarını da elbette içeren bu kitapta McEwan insan ve yapay zeka tartışmasına ,farklı olarak, ahlaki bir pencere açmış ki ben en çok bu yanını sevdim.
Bir insan ne zaman gerçekten erdemli ve ahlaklı olur, yoksa “insan” için bu imkansız mıdır? Kazanılmasına hiçbir beyin ve kas gücüyle katkınızın olmadığı ama dolaylı olarak sizin olan parayla gidip bağış yapıldığında gerçekten mutlu olur musunuz yoksa hayalinizdeki lüks yaşam uçtu gitti diye üzülür müsünüz? Yanlışınızın bedelini her şartta ödemeyi kabul edebilir misiniz yoksa yaptığınız başka bir iyiliği bu duruma paravan yapmaya mı kalkışırsınız? Peki o bedeli ödemeniz gerektiğini söyleyen kişiyi ne kadar hoş görebilirsiniz? Zor sorular değil mi? Eee sınanmadan erdemliyim demek kolaydır ve yazarın bu zor sınavı yapay zeka üzerinden vermesini beğendim.
Ha bir de (her ne kadar Asimov’un robot yasası bu kitapta ihlal edilse de) yapay zekaya bile dünyayı dar edecek bir varlık şu insanoğlu. Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki robotların içinde bile bu dünyaya tahammül edemeyip kendini imha edenler oluyor .
Yapay zeka-insan ilişkisine bu yönlerden bakmak isteyenler bu akıcı kitaba şans verebilir.
