Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
"Konuşma özgürlüğüm olmazsa,ekmeğimi kimin çaldığını nasıl anlatacağım."
"Türkiye'de kardan bile olsa kadın olmak zordu."
"Asıldığın ipe kanın değsin." derdi dedem.
Bir kadını seviyorsan tam sev,bir takım tutuyorsan tam tut,bir davaya gönül veriyorsan tam ver.
Ne yaparsan yap,yaptığının hakkını ver.
Haysiyeti hatırla!
Çünkü haysiyet bunu gerektirir...
Kitap o kadar günümüzden ki okurken sanki bir köyde sobanın yanında yaşlı nenelerden yaşadıklarını dinliyormuşum hissi yarattı. Her kesimde her yerde biraz Fatma, Emine yok mu zaten. Kadın olmak eski zamanlarda kadın olmak öyle zor ki şimdi de yeterince zorluk yaşasakta eskiden kadının bu kadar bile değeri yokmuş görüyoruz. Kitapta Fatma
Osamu Dazai'nin deneyimlerini ve hayat hikayesini konu alan kitabı. İntiharla yaşamına son veren ve yaşadığı sürece de ölmek için adeta çabalayan bir kayıp ruhun anlatısıdır. Toplumun dışından topluma bakarak kendini erdemli kılmak ya da bir hiç saymak arasında gidip gelmeler bile yaşamamıştır. Kendini soytarı olarak nitelendirmiştir.
Alkole, uyuşturucuya, kadına ve intihara düşkünlüğünün altında babası ile yaşadığı problemler, ailevÎ sorunlar var ancak bence yapısal olarak tüm bu kötü alışkanlıklara yatkınlığı ve sempatisi kahramanın.
Kitabı okurken huzursuzluk yaşamamak bence çok zordu. Tabi sanatın sadece mutluluk ve haz verme görevi olmadığını düşünerek okumakta fayda var.
Oldukça farklı bir kitap oldu benim için. Hemen hemen her duyguya hitap eden bir şeyler vardı. Kitabın kahramanı Çulkaturin bazen güldürüyor bazen de üzüyordu. Zaman zaman onun adına öfkelenirken buldum kendimi. Zaman zaman da onun için hüzünleniyordum. Her ne kadar kendini lüzumsuz olarak görüyorsa da aslında o basit insan yığınından çok çok daha üstündü.
Çulkaturin ölmeye yakın olduğunu bildiğinden gerek arkasından bir şey bırakmak için gerekse de kalan zamanını değerlendirmek adına böyle bir günlük tuttuğunu söylediyse de sayfalar ilerledikçe aslında içinde kalan ve onun belki de hayatını etkileyen bir olayı anlatmayı seçtiğini görüyoruz. Belki geçmişle hesaplaşıyordu belki de içindeki pişmanlık ve üzüntüyü paylaşmak istiyordu. Ama şundan eminim ki bu bir günlük değildi kesinlikle. Bir şekilde içini dökmesi gerekiyordu. Bunu da ancak bu şekilde ifade edebileceğini bildiğinden böyle bir yola başvurdu. Gene de bir şekilde duygularını sakladığını belki de bastırdığını da görmemek zordu. Bu sebepten olsa gerek Çulkaturin adına sanki o duyguları yaşadım gibi hissettim. Yaşadıklarını okuyunca kimsenin onu gerçekten anlamak istemediği gerçeğini fark etmek de çok acı vericiydi. Hak etmediği insanlar ve hak etmediği bir çevreyle sarmalanmıştı hayatı maalesef. Zaten “Anılarımın üzücü ve önemsiz olduğunu biliyorum ama elimde sadece bunlar var.” demesi bunu kanıtlar gibiydi.
Roma’dan yeni geldiğim zamanlardı, ne yapacağıma karar veremiyordum, Atatürk’ü iki gün önce yine rüyamda görmüştüm ama ona erişemeden uyandım…
O gün başka kitaplar almak için bir kitapçıya girdim (Gaziantep - Tabby) yukarıda yazarın imza günü vardı, orada çalışan beyefendi iyi bir okurdur, kibar bir beydir; ona sordum “yazar nasıl biri, sizce
400 syf.
·
Puan vermedi
Boş kaldığınız zaman okunabilecek tatlı bir kitap. Astroloji üzerinden detaylar olması bu konuda merakı olanları daha çok cezbedebilir. Çeviriden kaynaklı sanırım okumak biraz zordu.
