Bu Osamu Dazai'dan okuduğum 2. kitap. 2-3 hafta önce ’İnsanlığımı Yitirirken‘ adlı kitabını okumuştum. Yazarın dili ve seçtiği cümlelerin, konuların bana göre olmadığını düşündüm. Bunu tasdik etmek için de bir kitabını daha okumaya karar verdim. Kitabı tek solukta bitirdim. Bunun nedeni çok sevdiğimden, akıcı bulduğumdan, karakterlerle bağ kurduğumdan ötürü değil. Kısa bir kitaptı ve okumayı çabucak bitirip bu melankolik havadan kurtulmayı istedim. Bana göre fazla hüzünlü, kaldıramayacağım kadar depresif bir anlatımı vardı. Kitap üzerimde bir etki yarattı mı? Fazlasıyla. ’İnsanlığımı Yitirirken‘ kitabı ile karşılaştıracak olursam şunu söylemeliyim ki; ’İnsanlığımı Yitirirken‘ bana göre daha iyiydi. Nedenini bilmiyorum, belki de içinde kendimden bir şeyler bulduğum içindir.