Stefan Zweig (28 Kasım 1881 - 22 Şubat 1942)
"...Suskunluğun siyah okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi
yaşıyordu insan, kendisini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş
olduğunu ve o sessiz derinlikten hiçbir zaman yukarı çekilmeyeceğini
ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta.
Yapacak, duyacak, görecek hiçbir şey yoktu, her yerde ve sürekli
hiçlikle çevriliydi insan, boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşlukla.
Bir aşağı bir yukarı yürürdü insan, düşünceleri de onunla birlikte
bir aşağı bir yukarı, bir aşağı bir yukarı yürüyüp dururdu.
Ama ne kadar soyut görünürlerse görünsünler, düşünceler de bir dayanak
noktasına gereksinim duyarlar, yoksa kendi çevrelerinde anlamsızca dönmeye başlarlar; onlar da hiçliğe katlanamaz. İnsan sabahtan akşama kadar
bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz.
Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz.
İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür,düşünür,düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır.
Yalnız. Yalnız..."
Stefan Zweig (28 Kasım 1881 - 22 Şubat 1942)
"Bir halkın, diktatörlüğün sağladığı,
sıkı disiplin ve artan ortak vurucu güç
gibi geçici avantajların bedelinin daima bireyin kişisel haklarıyla ödendiğinin
ve her yeni kanunun, kaçınılmaz olarak
eski bir özgürlüğe mal olduğunun
farkına varması çoğunlukla zaman alırdı."
Yakup Kadri Karaosmanoğlu (27 Mart 1889 - 13 Aralık 1974)
“Eğer bilmiyorlarsa kabahat kimin?
Kabahat benimdir.
Kabahat, ey bu satırları heyecanla okuyacak arkadaş, senindir.
Sen ve ben onları, yüzyıllardan beri bu yalçın tabiatın göbeğinde,
herkesten, her şeyden ve her türlü yaşamak şevkinden yoksun
bir avuç kazazede halinde bırakmışız.
Açlık, hastalık ve kimsesizlik bunların etrafını çevirmiştir.
Ve cehalet denilen zifirî karanlık içinde, ruhları her yanından örtülü
bir zindanda gibi mahpus kalmıştır.”
Sayfa 10 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Anarşizm Üzerine
Anarşizm, çok kere işçi sınıfının oportünist günahları için bir çeşit ceza olmuştur. Bu iki mantığa aykırı tutum, birbirini tamamlamaktaydı. Ve eğer Rusya'da, küçük-burjuva nüfus, batı ülkelerindekinden kalabalık olmasına rağmen, 1905 ve 1917 devrimlerinde ve bu iki devrime hazırlık sırasında, anarşizmin nispeten önemsiz bir etkisi olmuşsa, hiç şüphe yok ki, bu, kısmen oportünizme karşı her zaman en uzlaşmaz ve en amansız savaşı yürütmüş olan bolşevizm sayesindedir. "Kısmen" diyorum, çünkü anarşizmin Rusya'da zayıf düşmesini sağlamada asıl büyük etkiyi yapmış olan şey, bu akımın, geçmişte (1870-1880) ülkemizde tam olarak açılıp gelişme fırsatını bulmuş olması ve böylelikle teorisinin ne kadar yanlış, devrimci sınıfa kılavuzluk etmeye ne kadar yetersiz olduğunu açıkça göstermiş olmasıdır.
Sol YayınlarıKitabı okudu
Erwin Rohde'ye , 23 Şubat 1886(Nice)
Her an bir şikayet insanın karşısına çıkıveriyor ve dünya üzerinde şikayet etmekten daha aptalca bir şey yok.
Sayfa 325Kitabı okudu
