“Neden daha önce göze almadın?” diye sordu sertçe. “İşim gücüm yokken… Açlıktan ölürken… Şimdi kimsem o zaman da aynı adamdım, insan olarak, sanatçı olarak aynı Martin Eden’dım; o zaman neden yapmadın? Kafamı duvarlara vura vura kendime sorduğum soru buydu. Sadece senin için değil, herkes için sordum. Görüyorsun değil mi, değişmedim ben. Gerçi bana biçilen kıymetteki gözle görülür ve ani artış nedeniyle bu konuda sürekli şüphelerimi gidermem gerekiyor ama değişmedim. Aynı kemiklerin üzerinde aynı ten, ellerimde aynı, ayaklarımda aynı on parmak. Aynı adamım. Ne yeni bir erdem sahibi oldum ne de yeni bir gücüm var. Beynim, eski beyin. Edebiyatta veya felsefede yeni bir fikir ortaya atmadım. Kimse beni istemezken hangi kıymete sahipsem şimdi de öyleyim. Şu anda kafamı en çok kurcalayan şey, beni neden istedikleri…”
Sayfa 457 - Ruth, yatacak yerin yok.Kitabı okudu
"Neden daha önce göze almadın?" diye sordu sertçe."İşim gücüm yokken.. Açlıktan ölürken... Şimdi kimsem o zaman da aynı adamdım, insan olarak, sanatçı olarak aynı Martin Eden'dim; o zaman neden yapmadın? Kafamı duvarlara vura vura kendime sorduğum soru buydu. Sadece senin için değil, herkes için sordum.Görüyorsun değil mi,değişmedim ben. Gerçi bana biçilen kıymetteki gözle görülür ve ani artış nedeniyle bu konuda sürekli şüphelerimi
gidermem gerekiyor ama değişmedim. Aynı kemiklerin üzerinde aynı ten, ellerimde aynı, ayaklarımda aynı on parmak.Aynı adamım. Ne yeni bir erdem sahibi oldum ne de yeni
bir gücüm var. Beynim, eski beyin. Edebiyatta veya felsefede yeni bir fikir ortaya atmadım. Kimse beni istemezken hangi kıymete sahipsem şimdi de öyleyim. Şu anda kafamı en çok kurcalayan şey, beni neden istedikleri. Beni kendim olduğum için istiyor olamazlar çünkü hâlâ eskiden istemedikleri kişiyim. Demek ki beni başka bir şey için, benim dışımda bir şey için, ben olmayan bir şey için istiyorlar! Sana bu şeyin ne olduğunu söyleyeyim mi? Gördüğüm kabuldür bu.Halbuki o kabul ben değilim. İnsanların kafalarndaki bir şey o. Bir de kazandığım ve kazanacağım paralar için istiyorlar. Halbuki o para da ben değilim. Para bankada duran,
herkesin cebinde olan bir şey. Sen de mi bunun için, kabul ve para için mi istiyorsun beni?"
Kadın
Şey şekerim, kadın tamamıyla değişik bir şeydir. Bir kadının nerede başlayıp, nerede bittiğini kim bilebilir ki? Dinle hanım, benim köklerim var, bu adadan daha derin köklerim var. Denizden daha derin, karaların yükselişinden daha eski. Ben karanlığa uzanırım. Ben karanlığa uzanırım! Ay yokken, ben vardım. Kimse bilmiyor, kimse benim ne olduğumu söyleyemez; bir kadının, ağaçların köklerinden daha derin olan, aydan daha eski olan, güce sahip bir kadının, bir kadının gücünün, ne olduğunu söyleyemez. Kim karanlık hakkında sorular sormaya cesaret eder? Kim karanlığa ismini sorar?
Bazen içten gelerek bir harekette bulunuyorum ve bu benim annemin hoşuna gidiyor.. sonra devam ettiremiyorum ya da bir şeyler oluyor yapamıyorum bu sefer annem yapmam için böyle biraz öfkeleniyor, öfkede değil de böyle kızması gerekiyormuş hissine kapılıyor, kendi kendime diyorum aslında ben bunu yapmayacaktım sadece yapmak istediğim için yaptım. Anneme de neden öfkeleniyorsun ki diyorum “işte” diyor. Sonra aklıma bir hadis geliyor : “Rabbin hoşnutluğu, anne-babanın hoşnutluğundadır. Rabbin öfkesi de anne-babanın öfkesindedir.” Bu hadis gelince aklıma diyorum ben farkında olmadan çok farklı bir şey yapmışım.. Bu sefer yapasım yokken de yapmak zorundaymışım hissi geliyor..
Doğru mu yanlış mı bilmiyorum ama bu his beni iyi değil, en iyiye götürüyor. Sadece nefsimin hoşuna gitmiyor diğer şekil gayet memnunum..
"Neden daha önce göze almadın?"diye sordu sertçe.
"İşim gücüm yokken... Açlıktan ölürken... Şimdi kimsem o zaman da aynı adamdım, insan olarak, sanatçı olarak aynı Martin Eden'dım; o zaman neden yapmadın? Kafamı duvarlara vura vura kendime sorduğum soru buydu. Görüyorsun değil mi, değişmedim ben. Gerçi bana biçilen kıymetteki gözle görülür ve ani artış nedeniyle bu konuda sürekli şüphelerimi gidermem gerekiyor ama değişmedim. Aynı kemiklerin üzerinde aynı ten, ellerimde aynı, ayaklarımda aynı on parmak. Aynı adamım. Ne yeni bir erdem sahibi oldum ne de yeni bir gücüm var. Beynim, eski beyin. Edebiyatta veya felsefede yeni bir fikir ortaya atmadım. Kimse beni istemezken hangi kıymete sahipsem şimdi de öyleyim. Şu anda kafamı en çok kurcalayan şey, beni neden istedikleri. Beni kendim olduğum için istiyor olamazlar çünkü hala eskiden istemedikleri kişiyim. Demek ki başka bir şey için , benim dışımda bir şey için, ben olmayan bir şey için istiyorlar! Sana bu şeyin ne olduğunu söyleyeyim mi ? Gördüğüm kabuldür bu. Halbuki o kabul ben değilim. İnsanların kafalarındaki bir şey o. Bir de kazandığım ve kazanacağım paralar için istiyorlar. Halbuki o para ben değilim. Para bankada duran, herkesin cebinde olan bir şey. Sen de mi bunun için, kabul ve para için mi istiyorsun beni ?"
Sayfa 457Kitabı okudu
Umutsuzken
Umutsuzken Umut olmuştum
Şimdi umudun varken
Ben yok olmuştum
Varı var etmektir
İnsan olanın
Düşenin elinden tutmaktır
Zor zamanın dar günü
Umutsuzken Umut olmaktır
Yaşamayı sevebilmektir
Sevince nefes almaktır
Şimdi umut yokken umudu var etmektir...
"Sen yokken ne yaptığımı düşünüyorsun?"
"Dikkat et Küçük Tilki. Bu fikir seni bayağı heyecanlandırmışa benziyor."
"İnan bana hiç heyecanlanmadım. Senin bana eziyet ettiğin kadar benim de sana eziyet ettiğimi düşünmek hoşuma gidiyor sadece."
"Ben yokken neler yaptığımı düşünen sensin öyleyse?"
"Hep bir haltlar karıştırdığını bildiğim için."
"Halt karıştırmak. Halt karıştırmaktan çok daha fena işler yaptığımı şimdiye kadar anlamış olmanı beklerdim."
HERHALDE SİYAHIN KARASI
Nereden böyle?
İçime işlenene.
Benim kuşlarımı yalnız bırakamazsın,
Binip gitme o trenlere,
Daha gencim bak o ölümlere.
Nereden böyle?
Nereden neden ama nereden?