Ben şair değilim, kalemim güçlü olsun
Ben komutan değilim silahlı gücüm olsun.
Ben Gazzeli değilim, birileri şehid olsun ailemden.
Ben devlet değilim, bütün gücümle nazi İsrail'i yok edeyim.
Ben zavallı elinde birşey gelmeyen, hayatında zevk almayı bırakan bir bireyim.
Çocuklar katledilirken hayatımızdan zevk alıyorsak insanlığımız ölmüştür.
"İğne atsalar, yere düşmez tenhalarım var kalbimde.
Biz seninle bir salkımın İki aşık üzümüyken
Başka şişelerde şarap olmuşuz
Başka hayatlarda harap olmuşuz.
Biz seninle bir denizin İki aşık balığıyken
Başka sularda yüzüp durmuşuz
Başka kıyılara vurmuşuz."
Özge'nin tavsiyesi üzerine Tezer Özlü'nün okuduğum, pardon!! yaşadığım ilk eseriydi... Öz yaşam hikayesini, kişinin kendi yazdığı eserler beni çok etkiler... Eğer bu kişi
Cesare Pavese gibi gerçek yaşamın içinden hikayeleri olan ve hayatını intihar ile sonlandırmış bir yazar ise daha da etkileyici... Kendini o kişi ile özdeşleştirir, kendi yaşamından, hislerinden öyle kesitler yakalarsın ki, aynı yolculuğa çıkmış bulursun kendini...
Her gördüğünüz insana karakter yüklemeyin, bırakın karakterini kendi belli etsin.!
Küpü kırıp içine bakmaya gerek yok, mutlak bir yerde sızıntı verecektir…