Kırk yaşına dayanmış koca adamların "aşmış erkek, bilmiş erkek, çok okumuş, gerçeği bulmuş, felsefeyi hatmetmiş erkek" triplerine girip ergen cıvıklığıyla tüm değerlere, kendilerinden bir şeyler okuyup öğrendiği ustalara marjinal bir karşı çıkışla kendilerini okurlar arasında her şeyi bilen adam moduyla pazarlamalarına; saçma sapan spirituel ve metafizik ruh halleriyle gerçeklikten kopuk gibi davranmalarına, iki üç kadın okuru etkilemek için şaklabanca felsefeci rolu kasmalarına şahit oldukça bu tiplerin ortamlarında bulunan ve bunlara saygı duyan arkadaşlara acıyorum.
Platon'a iki soru sormuşlar:
Birincisi ;"İnsanoğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nedir"?
Platon tek tek sıralamış:
Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler. Ne var ki sonrasında çocukluklarını özlerler.
Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler.
Ama sağlıklarını geri almak için de para öderler.
Yarından endişe ederken bugünü unuturlar.
Dolayısıyla ne bugünü ne de yarını yaşarlar.
Hiç ölmeyecek gibi yaşarlar,
Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler..
Sıra gelmiş ikinci soruya ; "Peki sen ne öneriyorsun"?
Bilge yine sıralamış;
Kimseye kendinizi "sevdirmeye" kalkmayın!
Yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi sevilmeye bırakmaktır.
Önemli olan; hayatta en çok şeye sahip olmak değil, en az şeye ihtiyaç duymaktır.
İşlərimin çox olduğu bir zamanda kiçik həcmli kitablar oxumaq istirahət etməyimə olduqca kömək edir. Platon bu kitabında müəllimi Sokratesin ateistliklə və gəncləri yoldan çıxarmaqla təqsirləndirildiği məhkəmədə özünü müdafiə etdiyi çıxışını təsvir etmişdir. Düzdür, bu yazılanların həqiqətən mi Sokratesin sözləri olduğu və yaxud tarixdə belə bir şəxsin gerçəktən var olduğu məsələləri mübahisəlidir. Bunu qoyuram qırağa...
Gəlirəm Sokratesin düşüncələrinə... Bu fikirlər mənim həyat və insanlar barədəki görüşlərimlə həddindən artıq eynilik təşkil edirdi. İstər ölüm barədə, istər savadsız, ədalətsiz insanlar barədə... Həyatın mənası zənginlikdə ya da pulda deyil də, özünü inkişafda, özünə hörmətdədir deyir Sokrates.
Qısacası sevdim... Sonda da Sokratesin aqibəti əslində elə cəmiyyətin necə də gerçəklərə, ədalətə kor olduğunun birmənalı əksi oldu.