Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Aslı Gözde Yumruk
Aslı Gözde Yumruk
@Agy93
Matematik Öğretmeni
Ankara
287 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Biz kör olmadık, zaten kördük"
İnsanlar her zaman birşeylere kör olmuştur hayatta. Çevresine karşı duyarlı olup kendine karşı körler ya da bunun tam tersi. Kitaptaki "beyaz körlük" tam da bu oluyor bana kalırsa. Zaman geçiyor ve hayatta bir şekilde onunla birlikte akıyor. Peki etrafımızda gerçekleşen şeyleri ne kadar fark ediyoruz? Bazen de gördüğümüz halde görmemeye çalıştığımız durumlar vardır. Size yapılan bi kötülüğü, haksızlığı kırılan kalbinizi, yapılan zalimlikleri görmezsiniz ya da görmek istemezsiniz. Aynı şekilde içinizdeki insan bazen de karşı tarafa yaptığınız kötüğü haksızlığı zalimliği görmek istemek. Peki buna nasıl karar veririz? Körlüğün beyaz oluşu bundan. Kendimizi iyi hissetmek için kandırmamızdan kaynaklanıyor bana kalırsa.
Öncelikle karantinaya alınmış insanlar sonra sokakta başı boş dolaşan insanlar hepsinin içinde bulunduğu durum beni ayrı ayrı sarstı. İnsanların körlüğü kabullenmeden önce koğuşlardaki düzen kurma çabası, üstünlük sağlama, çıkar arayışı insan doğasının ne kadar saldırgan olduğunu bir kez daha hatırlattı bana. İnsanoğlu ne kadar acizse aynı orantıda saldırgan oluyor.
Edit: Filmini izlememenizi öneririm.
"Dışımız serseri, içimiz kütüphane"
Montag içinde birgün bi genç kızı gördü ve o günden sonra hayatı altüst oldu. Kurduğu düzen alıştığı tek düze yaşamın doğru olduğunu sanarak yaşamıştı. İçinde beliren hisleri takip ederek kendini bambaşka bir dünyada buldu.
Hiç kitap olmasaydı ne olurdu? Pek çoğumuz içimizdekileri yazıyla dışa dökeriz. Bazen yaşadığımız buhranlardan yazı sayesinde kurtuluruz. Ben yazdıklarımı yakarım genellikle ama bu kitapta gelmiş geçmiş herşeyin yakılması beni sarstı. Bu kitap sayesinde kitaplığıma bağlılığım arttı. Kitaplarıyla birlikte yanmayı tercih eden yaşlı teyze gibi hissediyorum kendimi.
Ahhh kirke benim efsunlu kekim. Masum bir aşkla başlayan hikayen masum bir istekle son buldu. Peki mutlu oldun mu Kirke? Senden olanlar seni dışladı, aşağıladı en sonunda sürgün etti. Sen doğru olduğunu düşündüğün şeyleri yapmaya devam ettin. Pişman oldun acı çektin ama hiç pes etmedin. Kadınlığından vazgeçmedin.
"Canımızın yanmayacağını söylemiyor. Korkmadığını kastetmiyor. Söylediği sadece şu: Buradayız. Gelgitte yüzmek, yeryüzünde yürümek ve ayaklarına değdiğini hissetmek böyle bir şey. Yaşamak böyle bir şey."
Okur Takip Önerileri
"Sarhoşluktan daha fazla... Bir çılgınlık, bir tür kudurma... Herhangi biri, sıradan, iyi niyetli biri bulduğu içkiyi içer. Olduğu yerde öylece donuk, umursamaz, yorgun yorgun otururken birdenbire ayağa fırlar hançeri kapar caddede koşmaya başlar. Dümdüz koşar hep dümdüz. Nereye koştuğunu bilmeden.. " sanırım hepimiz hayatımızın bir döneminde amok koşucusunun tecrübesini yaşarız. Nereye neden koştuğumuzu ne için çabaladığımızı bilmeden önümüzü göremeden koşarız. Bazılarımız ayılırken bazılarımızı yolun sonunda amok koşucusu gibi vururlar. Amok koşucusu ölse de biz ölmeyiz. Bu koşmacanın sorumluluğu da artık sırtımıza yüklenir. "Cezalandırılmaksızın uzun süre koşamazsınız." Doktor gibi hayatımın bir döneminde oturup sayfalarca mektup yazdığım olmuştu ama beni durduran sanırım mektupların sahibi oldu. Ben de yığılıp kaldım. "Tıpkı amok koşucusunun koşusunun sonunda parçalanmış sinirlerle yığılıp kaldığı gibi"
Yazarın her fırsatta diğer kitabına atıfta bulunması hoş değildi (Bu konuya şu kitapta değindim, bunu şu kitabımda bulabilirsiniz gibi). Bununla birlikte kitabın sonunda bir kaynakça olması gerektiğini düşünüyorum sonuçta bu bir roman değil. Özellikle bedenimiz ve fizyolojik işleyişi hakkında verdiği bilgilere kaynak göstermeliydi.
Genel olarak türk kültürünü ve şamanizmi nasıl günlük hayatımızda uygulayabileceğimizi anlatıyor ama bu konuda yeterli bulduğumu söyleyemem.
Bunların dışında şamanizm öğretileri yaşam tarzıyla kişiyi hem içindeki doğaya hem de dış doğaya yakınlaştıran bi yapıya sahip. Kitapta da iç doğanızı dış doğa aracılığıyla nasıl keşfedeceğinizi onaracağınızı bir miktar öğrenebilirsiniz. Günlük yaşantımızda aslında ne kadar şamanizm etkilerinin olduğunu görünce şaşıracaksınız. Ağaca çaput bağlayarak veya yıldız kayarken dilekte bulunmak gibi günümüzde batıl kabul edilen inanışların pek çoğu şamanizmin bir parçasıdır. Benim gibi dolunayın, güneşin, suyun, toprağın yani doğanın gücüne inanan bir insansanız sadece bu inancınız biraz daha pekişecektir.
Kusursuz. Kafamda oluşanları kelimelere döküp mükemmelliğini bozmak istemiyorum. Okuyacak olanlara tavsiyem kitaba/seriye başlamadan önce Dante Alighieri kimdir öğrenmeleri. Zaman zaman açıp Dante'nin cehennem tablosunu da inceledim.
Dante' nin hem sevdiği hem sevmediği insanlara cehennemde rastlaması da dikkatimi çekti. İnsanlar normalde sevdikleri insanları cehennemde görmek istemez. Bu konuyu uzun bi süre düşüneceğim.
Iago bi iblis ve Othello onun cehennem köpeği. Sevdiği kadını iblise kurban eden bir zavallı. Kıskançlık mı aptallık mı bilemiyorum sanırım aptallık demek daha doğru olacak. İblisin vücut bulmuş halinin iğrenç iftiralarına gözü kapalı inanarak sevdiği insanı nasıl da lanetliyor. Othello' nun kıyameti için iblisin attığı bir tohum yetti. İblisin melek yüzüne okşamalarına inanan Othello karısının, aşık olduğu kadının canına kıydı. Ve sonra kıyarken kendi canına, son sözü "Öpmüştüm seni öldürmeden önce. Öyle olacak yine. Öldürüyorum kendimi, can vermek için öpüşünde. " oldu. Ne yazık Othellolara. Sevdiğine kıyarken insan hiç mi düşünmez. En güvendiği insanın bir iblis olabileceğini hiç mi düşünmez. Tanrı bizi Iago gibi insanlardan, Othello gibi zavallı aşıklardan korusun.
Neşe ve cesaret sayesinde en güçlüleri bile yenebilirsiniz. Kibrin ne kadar ahmaklık olduğunu, sabır ve kararlılığın koca koca işlerin nasıl üstesinden geldiğini görebilirsiniz. Kalbinizi ve doğanın ruhunu dinlediğinizde huzuru ve mutluluğu bulabilirsiniz. İnsanı doğaya yakınlaştıracak masallar.
Ermiş. Hayat' a dair çok şey çıkaracağınız 55 sayfalık bir metindi. Gerçekten çok etkilendim. Her noktada Ermiş' in söylediklerine hak verdim diyemem. Kabullenemediğim bikaç fikri de vardı özellikle suç ve cezaya dair bölümünde. Belki de kabullenemiyor olmamın sebebi içinde bulunduğumuz toplumun yapısıyla ilgilidir. Sonra iyi ve kötü üzerine olan bölümde de kabul etmekte zorlandığım kısımlar vardı. Hiçbir zaman kötünün içinde iyiye, iyinin içinde kötü olduğuna inanmadım. Cibran insanın çıkar arayışının kötülük olmadığını bunun insanın doğasında olduğunu anlatmış ağacın kökleri metaforunu kullanarak. Bu fikri yine de benimseyemedim. Tabiki tüm bunlar kitabın tamamından bağımsız fikirlerim. Bence herkesin okuması gereken kitaplardan biri.
Tanios Kayası Maalouf' un okuduğum en iyi kitabı değildi. Gerçek bir olaydan esinlenilmiş ancak kurgunun içinde bu olaya çok az yer verilmiş. Kitabın sonuna kadar Tanios ve onun geleceği hakkında bir merak elbette ki uyandırdı bende ama bi süre sonra kaderini tahmin etmek zor olmadı çünkü Maalouf' un kurguları gerçekçidir. Genç bi oğlanın aşkı için çevresine getirdiği felaketler zinciri gibi görünse de insanın inadı veya tutkusu yani gelip geçici hevesleri uğruna ne kadar saçma hatalar yapabileceğini gösterdi aslında bize.
Başlarken neler okuyacağımı az çok tahmin etsemde büyük bir heycanla okudum. Özellikle birinci şubedeki beklediği uzun günleri anlatırken Erdal öz' ün Yaralısın kitabı sıkça aklıma geldi.
Yol filminin nasıl ortaya çıktığı Yılmaz Güney ile sohbetleri keyifliydi. Yol filminin Bingöl' de çekilen sahnelerini anlatırken kanım donmadı desem yalan olur. Bir canlıya bu şekilde kıyıldığını okumak beni üzdü.
Bir yazar değil bi aktör olmasına rağmen bir çırpıda okudum. İlk serbest kaldığı an hislerini anlatışı güzeldi. İnsanın ruhunda oluşan anlamsızlığı güzel tasvir etmiş.
"Sokaklardan, caddelerden geçiyorduk. Bir sürü araba, üst üste insanlar, kalabalık... Herkes birbirinin yaşamından habersiz, bir yol tutturmuş gidiyordu, kimse kimsenin umrunda değildi; kimse böyle bir çaba içinde de değildi. Derin bir nefret duydum. ' Hapse girmek istiyorum çünkü bu kalabalığı hiç sevmiyorum,' dedim içimden. Sinirlerim bozulmuştu."
