Ey dünya;
Dönsen de bana dönmesen de farketmez
Artık kalbim sana bağlı değil çünkü
Bitti sana deliler gibi aşık olduğum zamanlar
Anladım ki sen hakikat değil,bitecek bir hayalsin
İlk defa böylesine tutuştu gökkuşağı
Renklerim siyah oldu ve siyahım da yandı
O’ndan başka ne varsa yandı
Yandık sen ve ben
O’nu göreyim diye,kıblegahımda da yandı…
Dedi ki ; Kendi ehlini bulamayana,
Yanlızlık şifadir.Ehlini bulana da,onunla
Hemhal olmak şifadır.Lakin, tüm bunlar
Bir yana bazen ülfet bazen uzlet şifadır.
İnsandır sanmıştım mukaddes yüke hamal
Hamallık ki sonunda ne rütbe var ne de mal
Yanlız acı bir lokma
Zehirle pişmiş aştan
Ve ayrılık,vatandan,anadan ve yardan…
Fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına bir güvercin uçurdun kıtalar arasından,geçerek birer birer sürgün kanyonlarını,yıkarak yanlızlığa kurduğum sarayımı,yetim çığlıklarımı duyurmak üzere ,koşup geldim iliştir beni memnu bahtına