~gül
@Arin
Ben haklı olmak filan istemiyorum. Benden özür de dilemeyin beni sadece rahat bırakın. Ben sizin ne istediğini bilmeyen yanınızla savaşamam.
~Frida Kahlo
1 Mayıs
670 okur puanı
Nisan 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
...Beş para etmem. Çok kötüyümdür. Neol günü benim için bir İsa değil, bir şeytan doğar ve hiçbir armağan alamam. Belanın tekiyim yani. Küçük bir bela. Bir iblis. Bir piç. Ablalarımdan biri, benim gibi kötü bir çocuğun doğmaması gerektiğini söyledi...
Sayfa 119Kitabı okudu
...Ama yakında, çok yakında iyileşecektim.Çocukların yaraları çabuk kabuk bağlar. Bana sık sık yeniledikleri; "evlendiğinde geçecek" cümlesinde olduğu gibi. Hatta çok daha çabuk...
Sayfa 136 - canKitabı okudu
Daha fazla dayanamadım. O da bunu hissetti, gözlerimin yaşardığını gördü, ancak o zaman anlamış olmalıydı benim artık vaktiyle olduğum o kişi olmadığımı, ben de gösterebileceğimi hiç sanmadığım bir cesaretle Karşı koydum onun bakışlarına "Artık yaşlanıyorum" dedim ona. "Yaşlandık bile," diye iç geçirdi o. "Sorun şu ki, insan öyle olduğunu Kendi içinden hissetmiyor, ama dışarıdan bakınca herkes bunu görüyor."
Okur Takip Önerileri
Hiçbir tutar yanı olmayan bu hayaller nerden gelip yerleşir insanın kafasına ?..
Sayfa 50 - selKitabı okudu
Bazen anlayamıyorum, ben onu böyle çok, böyle içten severken, ondan başka hiçbir şeyi görmediğim ve bilmediğim halde nasıl oluyor da, başkalarını seviyor, sevebiliyor!
...Evet, insanın kendini taşıması güçtür! Bunun nedeni kendi omuzlarında birçok yabancı şey taşımasıdır. O, bir deve gibi çöker ve sırtına bolca yük yüklenir. Hele güçlü dayanıklı ve saygılı olursa. O zaman pek çok yabancı sözler ve yabancı değerler yüklenir ve hayatı bir çöl olarak düşünür...
Sevgili bayan milena'ya, size önce prag'dan, ardından da meran'dan yazdığım kısacık mektuplarıma kesinlikle cevap beklemiyordum. umduğum gibi karşılık yazmadınız da sevinmem gerek. Sessiz kaldığımız her gün iyi olduğumuzun işaretidir. Bu yüzden sevinmem gerek ki, iyi olduğunuzu bildiğim için..
Yarım kalmış bir düş gibi. Önümden geçip
İnsan, bir hayvanın can çekiştiğini görünce ürperti duyar. Kendisi -kendi öz varlığı- gözlerinin önünde ölüyormuş, var olmaktan çıkıyormuş gibi gelir.
Ya bu can çekişen, hayvan değil de insansa hem de sevdiği , üzerine titrediği biriyse, o zaman yaşamının sona ermesinden dolayı duyulan ürpertiye üstelik, onun üstünde, ruhu yaralanır, parçalanır. Bu yara vücuttaki bir yara gibi kimi zaman öldürür, kimi zaman iyi olur, ama yinede acır, dokununca acıtacak şeylerden kaçınır.
"Adın nedir senin?" diye soruyorlar. Bir adım olduğunu sanıyorlar. Oysa yoktur adım. Hepsini attım; ne adım vardır, ne yurdum. Ben varım yalnız. "Adın nedir?" İnsan. "Kaç yaşındasın?" Saymadım. İstesem de sayamazdım zaten. Her zaman vardım, her zaman da var olacağım çünkü."
Seni kaybetmekten o kadar çok korkuyorum ki Milena. Bazen düşünüyorum da eğer gerçekten insanlar mutluluktan ölebilselerdi benim çoktan ölmüş olmam gerekecekti. Ama ben aksine mutluluk sayesinde tekrar hayata döndüm.
...Milena sen şimdi yüreğime aklıma bütün varlığımı büyüleyen o sesinle çağırıyorsun beni yanına. Ama aslında beni tanımıyorsun bile. Birkaç mektup başkalarının birkaç güzel sözü aldatıyor olabilir hala seni. Belki de bütün bu söylenenlere aldanmayıp foyamı ortaya çıkarmak için çağırıyorsun beni. Başını döndüren şeyler beni görünce kaybolacak biliyorum. Bundan korkuyorum...