"Ama seni hiç iyileşmeyecek bir yara gibi,seni bir türlü evine ulaşamayan bir yolcunun giderek acı veren hasreti gibi,seni özgürlük düşü kuran bir idam mahkûmunun kararmayan umudu gibi hep yüreğimde taşıyacağım"
Yedi kez ruhumu kınadım :
İlki - Yükseklere ulaşmada zayıflık gösterdiğini gördüğüm zaman.
İkincisi - Dosdoğru gidenlerin önünde sekmeye başladığını gördüğüm zaman.
Üçüncüsü - Kolayla zor olan arasında seçenek sunulduğu zaman kolayı yeğlediğinde.
Dördüncüsü - Bir suç işlediği, sonra da başkalarının buna benzer suçları onu teselli ettiğinde.
Beşincisi - Kendi zayıflığına tahammül ettiği, üstelik bu tahammülü güçlü oluşuna bağladığında.
Altıncısı - Bir yüzün çirkinliğini hor görüp, aslında onun kendi maskelerinden biri olduğunu fark edemediğinde.
Ve yedincisi - Bir övgü şarkısı söyleyip de bunu bir erdem sandığında.