Yunus Emre bir defa ormandan geldiğinde sırtındaki odunları hizmetten bıkmış gibi yere sert attı.
Şeyhi bunu gördü: “Atın bunu, bu edebi terk etti.” dedi. Müridler onu dışarı çıkarmaya kalktılar. Oraya buraya yapıştı. Şeyh Efendi'ye “Çıkmıyor.” diye söylediler.
Şeyh efendi de: “Kapıyı kapatın, boynu sıkışınca çıkar.” dedi. Kapıyı kapadılar, boynu sıkışınca dedi ki: “Elhamdülillâh hiç olmazsa kafam çıkmadı ya.”