Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Ayşe Bayram
Ayşe Bayram
@Aysebayram1453
Benim de payıma düştü, biraz mavi biraz ümit.
En sevdiğim ; 
Necip Fazıl Kısakürek
Fen Bilimleri Öğretmeni
Kocaeli Üniversitesi
İstanbul
İstanbul
288 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hayat iki kapısı olan bir han: İnsan, bu hanın ön kapısından girip arka kapısından çıkan yolcuydu.
Gelişi belli olmadığı gibi gidişinin de vakti olmuyordu. Belki sabahın ilk ışıklarında yerinde bir vakit, bazen de gece yarısı gibi oldukça zamansız.
Üstelik bir o kadar da plansız.
Giden gidiyordu elbet. Zaten hayata bir can borcu varken insanoğlunun; bi'nevi onu ödeyip çekiliyordu limanına. Olan ardında bıraktıklarına oluyordu. Üzülüyor, yıkılıyor, tekrar toparlanmaya çalışırken badireler atlatıyor 'yaşayamam' deyip yaşıyordu her şeye rağmen. Zira hayat devam ediyordu ve yaşamayı seven ruh direniyordu her daim.
.
.
.
Fazla söze gerek yok aslında. Sevgili Esra ablam kitabın son söz kısmında çok güzel ifade etmiş. Fazla spoi vermek istemiyorum.
Bu bir direniş hikayesi arkadaşlar. Yaralı olan ruhların birbirinde şifa bulduğu hayatın içinden bir hikaye.
Fazla ütopik olan dizi ve kitaplar ile karşı karşıya kaldığımızdam olsa gerek bu gibi kitapları okurken garip karşılıyoruz. Oysa bizden olan bizi daha çok kendine çeker. Şayet Edebiyat geçmişimize bakacak olursak, yazarlarımızın bize hayatın ta kendisini sunduğunu görürüz.
Zeynep, Engin, Metin Süheyla teyze, İrem veee daha bir çok karakterin dünyasına misafir olmak istiyorsanız sizi kitabı okumaya davet ediyorum.
Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Yıllar boyu Emma'nın yaşadığı o karmaşık ruh hali onu geri dönülmez bir sona götürüyor ne yazık ki. Ona bunları yaptıran içinde yaşadığı dönemin kadınlara karşı tutumundan kaynaklı elbette. Kadın yaparsa suç erkek yaparsa marifet misali...
Bu kitabı okurken şunu farkettim ki aradan yüzyıllar geçse de zihniyet hep aynı. Yıl neredeyse 2020 olacak ve aynı olaylara farklı bir şekilde şahit oluyoruz her seferinde. Kadın ve erkek ortak bir yola girmişse ve yol çıkmaza eriyorsa erkek kolayca sıyrılabiliyor işin içinden. Tüm sorumluluk kadının omuzlarına yükleniyor. Ve bu yük bir gün taşınamaz hale geliyor.. Her erkek aynı değil elbet, mesela Charles Bovary koşulsuz seven bir adam olarak çıkıyor karşımıza. Ama o da karısını anlamaktan çok uzaktaydı.
Evet Emma'ya çok üzüldüm. Ama Charles'a daha çok üzüldüm.
Hele Berthe bunları hak etmiyordu. :(
Keyifli okumalar dilerim..
En uygun zamanı bekliyordum bu kitabı incelemek için.
Zira bu kitabın, daha doğrusu yazarının bendeki kıymeti çok başka. E haliyle öyle aceleye gelen bir inceleme olsun istemedim. Bana wattpad uygulamasını sevdiren, gençliği olumsuz etkileyen, insanların ön yargısını kazanımı bir uygulamada bir çok kitabın arasında ;okuyana umut veren, herkeste
Okur Takip Önerileri
Cemal Süreya hastanede yatan eşi Zuhal Tekkanat'a hastanede kaldığı on üç gün boyunca mektuplar yazıyor.
"Bir kadın en fazla ne kadar sevilir?" sorusunun cevabını mektuplar arasında kaybolarak buluyorsunuz.
Kitapta hem kendi el yazısı, hemde baskı hali mevcut.
Ben biter korkusu ile okumaya kıyamıyordum. Ve bir çırpıda bitti işte. Böyle bir solukta biten ama geride derin anlamlar, izler bırakan kitapları hep sevmişimdir. Bir adamın eline yazdığı, kendinden haberler verdiği mektuplar silsilesi, ee bunda bu kadar büyütülecek ne var ki, denilebilir. Ama bu adam aşık bir adam ise, sevdiğini büyük bir hassasiyet ile seviyorsa işte o zaman bu mektup alelade bir mektup olmaktan çıkar. Gerçi her mektup duygu barındırır. Ama böyle aşk dolu, buram buram sevgi kokan mektuplar benim nazarımda bambaşka bir yerdedir.
Kitabı ne kadar çok sevdiğim yaptığım alıntılardan belli oluyor zaten. :) Tüm satırları paylaşayım isterdim. Ama sihiri bozulur. Ben okurken keyif aldım. Okuyacak olanlara keyifli okumalar dilerim. Okumayı düşünenler varsa da vakit kaybetmeden alıp okusunlar.
"Seni seviyorum;ve senin için her şeyim. Beni seviyorsun;ve benim için her şeysin. Bir insan için şu kısa hayatta bundan daha büyük ne olabilir ki?"
Tam 3 yıldır kütüphanemde bulunuyordu ama bir türlü elim gitmemişti, bir gün muhakkak okurum diye hep ertelemiştim bu kitabı. Daha erken okusaydım demekten geri alamıyorum kendimi. Ama sonra düşündüm ki demek ki bu kitabı bu kadar sindirerek okumam için uygun zaman bu vakitmiş.
Sayfalar arasında kaybolup bir anda kendimi Kurtuluş Savaşı zamanında Porsuk Çayı kenarında koyunları izlerken buldum. Sanki hemen karşı köyden Emine çıkıp gelecek ve derenin diğer kısmında Ahmet Celal ona bakıp hülyalara dalacakmış gibi.Şimdiye kadar bize savaş zamanları ile ilgili hep cepheler kısmı anlatıldı. Burada ise cephenin gerisinde Anadolu insanının (yani en azından kitapta yer alan yer açısından) savaşa karşı vurdumduymaz tavrı ele alınmış. Yaptığım alıntılardan da anlaşılacağı üzere bu tamamen yazarın bu durumdan yakınması ve bizlere sunması. Gerçekten o zamanlarda halkın tepkisi nasıldı, savaş ruhu oralarda var mıydı bilemeyiz. Ama ben oldukça etkilendim kitaptan. Kesinlikle okunmasını tavsiye ederim. Okuyacak olanlara şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Kitapta altını çizdiğim pek çok cümle oldu.
Öyle hayran olunası bir kalemi var ki Didem Madak'ın; cümleleri buram buram yaşanmışlık kokuyor.
Kitabın sonlarında yer alan "Pollyanna'ya Mektuplar" kısmı en çok beğendiğim yer oldu.
Ve sizleri kitabın son sayfasında yer alan özenle seçtiğim o cümleler ile başbaşa bırakıyorum.
Keyifle okuyun.
"Pollyanna,
Sana göre insan
Profiterol yer gibi yaşamalı
Bir çamur deryasının içinde
Küçük beyaz mutluluk topları yakalamalı
Bense vücuduma şiirler saplıyorum durmadan
Sen de bilirsin ya Allah
Dayanabileceği kadar acı verirmiş insana."
Açıkçası yazarın eserlerine karşı büyük bir önyargım vardı biraz olsun bunu kırmak için her şeye rağmen okumak istedim. Daha evvel Fesleğen'e de bu sebeple başlamıştım ama ne yazık ki bir süre sonra yarım bırakmak zorunda kaldım. Yani nasıl desem bilmiyorum ama düşünce yoğunluğu olan kitaplar, fazlasıyla güçlü kalemi olan yazarları okumaya ağırlık verdiğimden olsa gerek Hikmet Anıl Öztekin'in eserlerinin benim tarzım olmadığını açık bir şekilde söyleyebilirim. İyi ya da kötü tarzında bir şey söylemek istemiyorum. Ben tüm önyargıma rağmen denedim ve bana göre olmadığını farkettim. Gelelim Eyvallah 'a ;aslında doğrusunu söylemek gerekirse kitapta yazarın anlattığı kıssalar daha çok hoşuma gitti. Elbette beğendiğim cümleler oldu. Not aldım hatta. Kitap okuma alışkanlığını yeni edinmeye çalışan birisi için bazı hassasiyetler saf bir dille anlatılmış. Bu açıdan tavsiye edebilirim. Dediğim gibi ben hep, okurken anlamakta zaman harcadığım cümleler okumaya alıştığımdan bu dil bana bayağı sade geldi. Ha bu arada unutmadan;Başa ne gelirse gelsin Eyvallah demeyi unutmayın. Ne gelirse Rahman olan Allah'tandır. Elhamdülillah. 🥀Kitaptan hoşuma giden bir kısımda bazı değişiklikler yaparak paylaşmak istedim.
"Bir kuş olsam, ilk kanat çırpışım şehrine olurdu,
Şehrinin üzerinde süzülüp, sana bakmak için.
Seni gördüğümde gökyüzüne anlatırdım hissettiklerimi, çünkü ancak gökyüzü anlayabilirdi.
Bir sonsuzluk mavisi,
Özgürlüklerin ülkesi,
Seni benzetebildiğim tek yer,
Martıların başkenti."
Eyvallah.
İskender Pala'nın kalemine bir kez daha hayran kaldığımı söyleyerek sözlerime başlamak istiyorum.
Öyle ince düşünülmüş ve bu incelikle sıralanmış olaylar dizisi var ki ;insan okurken hayrete düşmeden edemiyor. Kitabın adı bile ne kadar hassas bir iş yapıldığının kanıtı bana göre. Fazla ipucu vermek istemiyorum aslında. Kitabın kendisi Sin-Ammar'ın sakladığı hazine gibi. Ve bu hazineye ulaşmak için sabırla, tefekkürle okuyup; Sin-Ammar gibi İbrahim'i takip etmek gerek. İşte Abum Rabum 'un akidesi:
Takip ediniz İbrahim'i ey temiz kalpli ve dosdoğru olanlar, ey sabredenler ve dilini koruyanlar, ey hoşgörü ve merhamet sahipleri, ey içki içmeyen ve haddi aşmayanlar, iki dünyada zenginliğe erişinceye kadar.
"Seni tanıyınca kadar hayatım, sana yaklaşmanın, uzaklıkta yaklaşmanın saadeti; seni tanıdıktan sonra da senden yaklaşmanın, yakınlıkta uzaklaşmanın felaketi içinde, bütün teferruatıyla senin..
Hayatım sensin!"
"Bizim dışarıda aradığımız güneş, cebimizde kayıp."
Bu cümle, bana tüm kitabı özetleyen bir cümle gibi geldi ve öyle derin bir hissiyat ile işledi ruhuma.. Cebimizde kayıp olan Güneşi hep başka yerlerde aradık, içimize bakmalıydık oysa. Herkes içine baksa, bir anlasa işte o vakit gerçek Güneşin doğuşu da içimize olacak inşaAllah.
