Bir yerden duydum, nerden unuttum: Güya su eskiden su değilmiş, aşktan erimiş ve olmuş. Bazen kurulduğunu, bazen de taştığını görüyoruz ya, anlaşılan onun da tutarlı bir iç dünyası yok, diyebiliriz sanırım.
İstanbul deyince aklıma kuleler gelir
Ne zaman birinin resmini yapsam öteki kıskanır
Ama şu Kızkulesi'nin aklı olsa
Galata kulesine varır
Bir sürü çocukları olur
Bedri Rahmi Eyüboğlu, "İstanbul Destanı"