Deleuze hiçbir yazgının şifresini çözmez ya da daha ziyade onun için yazgı rastlantının tam doğrulamasından/olumlamasından başka bir şey değildir. Bundan ötürü o, gayet rahat "felsefenin sonu" türünden hiçbir problemi olmadığını beyan eder, ben de bu hususta onu hiç çekincesiz onaylayarak bunu şöyle tercüme ediyorum: bir metafizik inşa etmek felsefenin ideali olmayı sürdürür, zira soru "hâlâ mümkün mü?" değil, "biz ona kadir miyiz?" sorusudur.
Ben mutluyum.
Mutlu değilsen eğer, o zaman -
O zaman ne?
O zaman hiçbir şey yapamayacaksın demektir.
Ve ben de diyorum ki kendi kendime, mutluluk içerisinde yapacağım, her ne ise o iyi şey.