Farmasötik Bibliyofil
@BibliophilePharmaceutique
Hayat, bir bayrağın altında gururla ve güvenle durduğun anda hissettiğindir.
Öğrenci
126 okur puanı
Ekim 2014 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Artık çiçeklerin , kara toprak ve bol yağmurla yetişmek yerine , çiçeklerin sırtından geçinmeye çalıştığı bir zamanda yaşıyoruz.
Kitaplar bir tür depo gibidir ve biz onlarda unutacağımızdan korktuğumuz şeyleri saklarız.
Çağımız kullanılıp atılan kağıt mendil çağı. Burnunu bir kişiye sil , buruşturup at , başka birini al , buruştur , at.
Okur Takip Önerileri
Dünyanın en güzel poleni olan ve insanda edebi alerji yaratan kitap tozu...
İnsan sevgi ile yaşar, sevgisiz ölürdü. Sevgi bir cennet, sevgisizlik de cehennem sayılırdı. Sevgisiz yaşayanların ölülerden farkı kalmıyordu çünkü. Sevgiyle yaşamak da kıskanmakla devam ediyordu.
"Tutsaklığına sevgi nasıl son verdi ? "
"Seveni ve sevileni affetmeyi öğreterek. Sadece affederek özgürleşebiliriz. Ancak affedenler tutsaklıktan kurtulabilir."
Çocuk ruhu herşeyi bilir.
Çocuk ruhu hiçbir şeyi affetmez.
Ama büyür, öğrenir. Güvenmemeyi öğrenir. Nefreti öğrenir. Kendini savunmayı öğrenir. Sevgiye ve nefrete karşı.
Doğrulmak için önce eğilmek gerekir çünkü bu hasatta " Buğday tanesi yeşermek için toprağa düşmek mecburiyetin dedir." .
Seviliyor muydum ? Annem tarafından elbette. Kendince. Kardeşim tarafından ? Emin değilim.
Amy tarafından.
İki kişi. İki farklı sevgi. Aklıma başka kimse gelmedi.
Bu yeterli miydi? Ne için ? Mutlu olmak için kaç kişi tarafından sevilmeliydiksevilmeliydik? İki? Beş ? On? Ya da belki de sadece bir? Bize ilham veren kişi tarafından. Korkularımızı alıp götüren, varlığımıza anlam fısıldayan biri tarafından.
Benim için öyle biri yoktu.
Sayfa 90 - koridor yayıncılık
Silahlı insan en çok neden korkar ? Diğer silahlılardan mı? Hayır! Şiddet yanlıları en çok neden korkar ? Şiddetten mi ? Buna da hayır yanıtını verebilirim. Peki ya acımasız ve bencil insanlar en çok neden korkarkorkarlar ? Onların hepsini sevgiden, aşktan daha çok korkutan bir şey yoktur.
Tüm gerçekler anlaşılamaz. Tüm anlaşılabilir şeyler de gerçek değildir.
"Can yakıcı bir azap" değdi ondan bana, kalbimin zarına. Yandım. Dayanamadım. Dayanamamak yanmaya mani değildi ama.
