Bütün üzüntülerin sonu mutluluk, bütün gülmelerin sonu gözyaşıdır. Sevincin de, hüznün de aşırısı insanı öldürür. Kahkahalarla gülen kişinin gözünden sonunda yaş akar.
Mağlup mu desem, mahçup mu?
Ama ikisi de değil,
Ben garip, sen güzel, dünya mutlu
Öyle tuhafım bu akşamüstü...
Seni, anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Okur Takip Önerileri
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...
Bir insanın kendisine kızması kadar yıpratıcı şey pek azdır.
"Aşk olmasaydı ey dil, biz seni neylerdik !"
Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar. Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür; nedense bundan kimse korkmaz.
“Onu benim gönlüme dik Rabbim, o benim sana açtığım avuçlarımın çiçeği.”
Belki fark etmişsinizdir; her şeyi ve herkesi gözlerim. Birçok insan bunu yapamaz, çünkü aşırı derecede kendi duygularıyla ve egosuyla meşguldür. Başkalarıyla ilgilenemez.
İşte anahtar kelime bu; hayatın özü, büyük sırrı; olmazsa olmazı: Unutmak. Eğer unutmak diye bir şey olmasaydı, yaşam da olmazdı. İnsan, unutmadan hayatını sürdüremez.
"Olsun, sevgilinin adımlarına basmak da saadetin bir çeşidi değil midir ?"
Sayfa 74Kitabı okudu
Ne bileyim, insan kalbi, öyle anlaşılmaz ki!
Hiçbir araç, hiçbir tehdit, hiçbir ceza, yeryüzünden haksızlığı kaldıracak güçte değildir.
Onda bir oranında kusur yapın, hemen diğer bütün iyi davranışlarınız yok olur, unutulur ve aptal oluverirsiniz.
