Ben,
İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
Ben yaşarken koptu tufan
Ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
Her şeyi gördüm içim rahat
Gök yarıldı, çamura can verildi
Linç edilmem için artık bütün deliller elde
Kazandım nefretini fahişelerin
Lanet ediyor bana bakireler de.
“Kendi eğlencemi, tatminimi, zarafetimi ve hayranlık duyabileceğim birilerini başka yerlerde aramak zorunda kaldım. Birbirlerine benzer biçimde damgalanmış insan sürüsünün içinde münferit bir deli ya da aziz bulmak hâlâ mümkün. Ben yığınla buldum ama size sadece birkaçından söz edeceğim.”
güneşe filan benzemez benim sevdiğimin gözleri;
dudaklarının rengi hiç kalır mercan kızılı yanında;
kar beyazsa eğer, boz renk olmalı onun göğüsleri;
tel tel denirse saçlara, kara teller biter başında.
nice güller gördüm ben, pembeli, allı beyazlı;
ama onun yanaklarında eser yok bence bunlardan.
bildiğim kokuların çoğu herhalde daha hoş olmalı,
sevdiğime yaklaştığımda, yüzüme vuran soluğundan.
bayılırım dinlemeye o konuşurken ama, bilirim,
çok daha güzel gelir aslında müziğin sesi kulağa.
doğrusu tanrıçalar nasıl yürür, görmüş değilim;
ama sevdiğim yürürken basbayağı basıyor toprağa.
yine de, tanrı hakkı için, çok güzel o, bana kalırsa,
olmayacak yakıştırmalarla donanan kadınlara kıyasla.
Okur Takip Önerileri
Onun ölümüyle son tutunduğum dal da kopmuş gibi büsbütün boşlukta kaldım.Kaybettiğim şey benim için o kadar büyüktü ki ilk önceleri bunu bir türlü anlayamadım. Ne de hayatımdaki neticesini ölçebildim. Sade içimde simsiyah ve çok ağır bir şeyle dolaştım durdum. Sonra bu haraplığa daha baska bir duygu, bir cesit kurtuluş duygusu karıştı. Artık o bir daha ölemezdi, hatta hastalanamazdı da. Orada zihnimin bir köşesinde olduğu gibi kalacak.Hayatımda birçok şeyler daha beni korkutabilir, başıma türlü felaketler gelebilirdi. Fakat en müthişi, onu kaybetmek ihtimali ve bunun korkusu artık yoktu.
Yalnız ressamı, sanatçıyı değil, bizleri, yani seyircileri de en çok büyüleyen şey cennet değil, cehennemdir. Bunun için, Bosch’un Prado’daki triptych’ini (üç kanatlı resmini) hatırlamak yeterli. Her gün onun önünde toplanan kalabalık, cehennemi seyretmek için itişip kakışır. Cennetin sıkıcı tekdüzeliğini seyretmeye meraklı olanlarsa pek azdır. Müze ziyaretçileri cennete şöyle bir göz atar, pek çoğu da ona bakmaz bile. İlk insan ve ilk peygamber Adem, günah işlemeyi cennette yaşamaya yeğlemiştir; yaşamın değişkenliğini, sıkıcı tekdüzeliğe yeğ tutmuştur.
Gündüz Vassaf
"Toksik aile sisteminde, sürtüşmeye neden olan, ailedeki en sağlıklı kişidir. Aile dinamiklerine direndikleri için diğer üyeleri rahatsız ederler. Aile üyeleri oluşan bu sorunlarda kendi rollerini görmek istemezlerse, bu kişi günah keçisi haline gelebilir."
Dr. LePera
Çok düşünen ve uygulamalı düşünen, kendi maceralarını kolayca unutur, ama başından geçenlerin çağrıştırdığı düşünceleri hiç unutmaz. Biri kendi düşüncesine bağlı kalır; çünkü ona kendi kendine ulaşmış olduğunu sanır. Öteki ise, onu zahmetle öğrendiği ve onu anlamış olmakla övündüğü için bağlıdır düşüncesine. Sonuç olarak, her ikisi de kendini beğenmişlik...
Evet, gülünecek haldesiniz bana göre, ey bugünün insanları uyuyunca geçmiyor uyanın konuşmamız gerek.
Friedrich Nietzsche
Ben mutlak nitelikteki ilk israfın sebebiyim, kendimi esrikliğe kaptırmışım, dünyadan akıllı bir biçimde yararlanabilme yeteneğim yok; ve adına toplum denilen maskeli baloda boy gösterebilirim, ama gelmeyebilirim de; engeli çıkmış biri gibi, ya da kendine maske yapmayı unutmuş, ihmali yüzünden kostümünü artık bulamayan ve bundan ötürü de günün birinde artık davet edilmeyen biri gibi
Ama kalıcı nitelikteki dağınık monologlar, geceleri ve yalnızken oluşur, çünkü insanoğlu karanlık bir yaratıktır, yalnızca karanlıklarda kendi kendisinin efendisidir ve gün ışığında yeniden köleliğine döner.