Biz çürümenin ortasında
utancımıza tutunmuş
iyi şeyler düşünerek
yaşamaya çalışıyoruz.
“Herkes kendi başınadır, kendine kaybedip, kendine kazanır…”
Okur Takip Önerileri
..Çünkü biz neysek tecrübelerimiz sayesinde olduk.
Bize ağır gelen kendimizdir. Yolda, okulda, işte başkaları ile birlikte taşıdığımız kendimiz.
Sayfa 63
"Olmayacak duaya âmin deme duygusunu yaşıyorum sürekli…"
"Hayat nedir? Acılar vadisi. Dünya nedir? Hissiz insan kalabalığı."
Sayfa 193
Ağlasam geçer.
Biliyorum..
Ağlanmıyor.
Duyguları kapıda bekletiyorum.
İçerde yabancılar var.
Kalabalıklar daima tehlikelidir. İçlerinde mutlaka ruhlarını ucuza satan alçaklar bulunur.
Gözlerimi kapayabilir, kulaklarımı tıkayabilir, ama düşünmeden edemezdim.
