Onlar için “imkân” denen şeyin hududu yoktu. Her şeyin mümkün olduğu bir âlemleri vardı.
102 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Ve insan en çok göğe vurgun..
Sonra zifiriye..
Şiire..
Ve hep Allah’a.
Şu hakikati kendi hayatım bana öğretti: İnsanoğlu insanoğlunun cehennemidir.
Herkes kendisini hangi bedende iyi hissediyorsa,
kiminle, nasıl mutluysa öyle devam etsin.Neydi;
“Herkesin hayatına kimse karışamaz” mıydı ?
Hah, işte tam da o !
Ah, Milena Ah! Üstümdeki paltoyu dahi taşımaya üşenirken ben, bu dünyanın yükünü sırtımda nasıl taşıyayım?..
“ sıkıntımda benimle birlikte ihtiyarlıyor” diyordu. “Eskiden oldukça canlı ve neşeli bir sıkıntıydı; şimdi, benim gibi aksi, çekilmez ve hiçbir şeyi beğenmez oldu.“
Sayfa 186Kitabı okudu
