Paradoksal mantık görüşüne göre, önemli olan düşünce değil eylemdir. (...) Doğru düşünce son gerçek ve kurtuluşa götüren yol değilse, başkalarıyla, düşünceleri bizlerle aynı olmayan insanlarla kavga anlamsızdır.
Eğer dün ve yarın olmasaydı,yaşamak ne kadar kolay olurdu . Keşke unutuluş örtüsünü dünün üzerinde tutabilseydik ve ileride olacakların üzerindeki perdeyi hiç çekmeseydik! Keşke bugün asla başka bir şeye dönüşmeseydi.
En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hattâ ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.