Bir akşamüstü, Antony denizin üstünde kanat çırpıp dalgınlıkla hayatın boş olduğunu düşünüyordu. Boş demek anlamsız demek olduğundan, yapabilecek tek doğru hareket okyanusa doğru pike yapıp boğulmaktı.
Bir yosun gibi anlam ve neşeden yoksun bir şekilde var olmaktansa, hiç olmamak daha iyidi.