Torgay, bu tarla kuşu, gittikçe aydınlanan gökyüzünde yükseldi, yükseldi ve ta yükseklerde küçük, gri bir top gibi asılı kaldı. Tıpkı bir insan yüreği gibi, bulunduğu yerde durmadan kımıldıyor, çırpınıyor, bozkırdan sonsuza titreşimler gönderiyordu. Bir gün Suvankul bana: “Bak, bizim tarla kuşumuz, toygarımız ötüyor!” demişti. Ne güzel değil mi? Toygarımız bile vardı bizim! Sen de, sen de küçük toygarım, sen de ölümsüzsün!
Sayfa 142 - #tolgonay #suvankul #kasım #aliman #maysalbek #caynakKitabı okudu