Hiçbir şey bilmemek, hiçbir şey öğrenmemek, hiçbir şey duymamak, yalnızca uyumak, uyumak hep, bu gün tek dileğim bu. Utanılacak, rezil bir dilek, ama yürekten.
208 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Bu dünyada her şey parçalar halinde ve her bir parça diğerinin yerine geçebiliyor. Yadırgamıyoruz. Çıldırmamız gerek ama yadırgamıyoruz. Ben örneğin hem kendini beğenmiş biri hem bir akvaryum balığı olabiliyorum, tül tül yüzgeçlerimle aptallık ve ölüm taşıyorum. Bu balık gerçeğin kendisi olabiliyor, ama gerçek daima biraz hüzünlüdür. Gerçeği ararken bir yandan da bulduğumuz anda değiştirmeyi düşleriz. Çünkü aynı zamanda gerçek daima biraz utanç vericidir.
Sayfa 98Kitabı okudu
Hayat devam eder. Bazı çiçekler susuzluğa ve unutulmaya dayanır. Hayat her zaman devam eder, bunu herkes bilir.
Sayfa 55Kitabı okudu
güneş buzdan evimi yıktı;
koca buzlar düştü,
putların boyunları kırıldı.
ibrâhîm,
güneşi evime sokan kim?
asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
buhtunnasır put yaptı.
ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
güzeller bende kaldı.
ibrâhîm,
gönlümü put sanıp da kıran kim?
Gökyüzü yeryüzü tutuştu; insanlar, hayvanlar ateş oldular; dağlar ve şeytan ateş oldular; bir uçurum, bir çöl, alevler içinde bir dünya, duman duman bir mahşer.
Hiçbir şey görmez oldum, hiçbir şey duymaz...
Sayfa 112Kitabı okudu
Bizim göğümüzün yalnızca gündüzü var. Senin göğünde akşam oluyor mu İnci?
Sayfa 52
"Sanki bir sanrı başlıyordu, içimden gelen gizli bir çağrı belirsiz, çalkantılı, kavranmaz bir istek yokluğa götürüyordu beni."
