Mutluluğu bir kafeste buldular .
Bir dakika geliyorum ahlakımin kırılan kemiklerini saymaya .
Niye öyle bakıyorunuz ? hiç mi hayallerini öldüren bir çocuk görmediniz .
Evet ben bir seri katılım.
Çünkü ölmeyi hak ettiler .
İlkinde hayallerim vardı , çünkü hepsi bir aldatmaca .
Daha sonra özgürlük vardı , onuda kimse bulamadığı için . Tıpkı cesedi gibi .
En sonunda umutlar vardı , hep çaresiz bırakan .
Söyleyin şimdi kötüler bitti mi ?
Bitmedi ...
Öldürecek çok şey vardı , ama yakalandım .
Beni yargılayan iyilikti , avukatım ise saygı.
Verdiler bana idam . Saat 9:30 öleceğim .
İşte şimdi kötüler yok oldu .