Satranç, bir anlamda Avrupa düşüne, hümanizmaya yakışmış ağıttır.Ağıdı yakan da, yenilginin bayrağı gibi duran bir çekip gitmeyle dünyadan ayrılmıştır.Hümanizmin güzel evladı bir yeryüzü cennetini kuramamış, Avrupa denen düşünce Amerikanlaştırmayla çözülmüştür.Şimdi Avrupa; üzerine kapanmış, kendinden gayrı olanla karşılaşmak dahi istemeyen kibirli, korkak, bencil "ben"dir.
Kapılarını, kalbini, sofrasını kapatmış bir ben...