“İnsan kendiyle kilometrelerce uzak düştüğü modern hayata ne zaman ikna olmuş diye düşündük sonra. Ne zaman alışmış şehrin kafesine kapatılmaya. Pencereden bakıp da sadece başka pencereler görmeyi ne zaman kabullenmiş.”
“Bir yarayı iyileştiren, her şeyden önce orda bir yara olduğunu kabullenmekti. ‘Bir şeyim yok,iyiyim ben’ dedikçe insan her şeyden önce tedaviyi reddediyordu.”