Okur Takip Önerileri
Hatice Doğan tekrar paylaştı.
Bulanık çıkmış fotoğraflar gibiydim, görünümsüz
Yalnızdım, karışıktım
Beni tanıyan kimseler yoktu
Hiç yoktu
İçime kapanıktım
Alıp başımı gitmek isterdim
İsterdim ama, kalırdım
Sanki kar yağışlarının ardından
Uzun süren kar yağışlarının ardından
Sevimsiz bir lunaparkta
Kimsesiz bir atlıkarıncaydım.
Sayfa 52Kitabı okudu
Sonu baharla müjdelenmiş, kışın güze çalan son demleri mi bu sakin bekleyiş?
Sayfa 62
Annem bana hep şunu derdi: Allah dağa bakar, karı ona göre yağdırır. Sen üzerime yağan şu kadar kara bakıp düşün artık ne tür bir dağ olduğumu.
Sayfa 48
Zira çocuk, zamanı bizim yaşadığımızdan daha yavaş bir şekilde görür ve hayallerinin sınırı olmadığı için onlardan kurtulmak da mümkün değildir. Gerçekte ne olduğunu bilmemek insanın ıstırabıysa çocuklar en çok acı çekendir.
Sayfa 20
"Şaraba ne hacet efendimiz? İnsan acıdan yaratılmış bir mahlûk; rüzgar estikçe titreyip kanar. Kanadıkça susar, sustukça dolar, doldukça boşalır. Gece şaraptır, mehtap şaraptır, yıldızlar mezedir. Bizi biraz da bu İstanbul içirir. Ama ben İstanbul'u içerim, yıldızlarla beraber."
Sayfa 42
Lakin şair bir iğnenin deliğinden sonsuza bakan adamdır. Sonsuz dururken iğneye bakan adam değildir.
Sayfa 5 - Litera Yayıncılık
İçime dönerdim anlıyor musun?
Kuruyan bir yaprak gibi kıvrılırdım
Bükük bir boynum olurdu
Ve göğsümü acıtan
Kristal gözyaşlarım.
Sayfa 58 - Litera Yayıncılık
Tüten bir ejderha gibi alevsizim
Mutsuzum, yalnızım, sensizim
Ve bazen gitmek istiyorum buradan
Lakin ölüm müdür benim yurdum?
Cehennem miydi hayalini kurduğum?
Sayfa 54 - Litera Yayıncılık