Zamanın bir anını bile doğaya uygun geçir ve memnuniyetle ayrıl yaşamdan ;tıpkı onu yaratan toprağa ve yetiştiren ağaca şükranlarını sunmak için olgunlaşınca yere düşen bir zeytin tanesi gibi.
Başkasının iyiliğine çalışırken kendini helâke sürükleyen insan akılsızdır . Kendini öldürmek için koynuna girmiş akrep dururken , başkasının üzerine konmuş sineği kovalamak için yelpaze arayan kimsenin hâli gibidir.