"mühim olan korkuyu yenmek", derdi rahmetli babam. "yoksa o melun his rezil eder, yerin dibine sokar insanı."
Çocukluğumdan beri belki ilk defa olarak, hayatımın sebepsizliğini ve boşluğunu düşünerek içim ezilmeden, "Bugün de geçti işte... Ve bütün günlerim hep böyle geçecek, sonra ne olacak sanki!" Demeden uykuya daldım
Kış, Kabil'deki her çocuğun en sevdiği mevsimdi, en azından babası iyi cins bir soba alabilen çocukların.
Okur Takip Önerileri
"demek beni anlamaya çalışacaksın? Fena fikir değil... Fakat bana öyle geliyor ki boşuna emek!...
"ben okul hayatımda güzel bir okul, zevkli bir okul binası, iç açıcı bir bahçe görmedim"
