-Neden hiç mutlu değilsin zeze ?
+Neden mutlu olmalımıyım ?
-Çünkü dünyaya bir kez geliyoruz.
+İyi ki bir kez geliyoruz.
-Neden ?
+İkinci bir hayatı kaldıramazdım..
“Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan , insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.”
“Daha çok anlatsana.” Dedim.
“Hoşuna mı gitti?”
“Hemde çok. Seninle sekiz yüz elli bin kilometre boyunca hiç durmadan laflamak isterdim.”
“Benzinimiz yetir mi ki?”
“Yalancıktan doldurursak yeter.“