İnsanın içindeki adalet duygusunu köreltirsek, insanın insana saygısı kalmaz. İnsanın insana itimadı, hürmeti kalmayınca da bir yerde insanlık çok şey kaybeder, hayat çirkinleşir.
459 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Ancak kendi dünyasını kuramayanlar, başkalarının evine koşarlardı.
Sayfa 232Kitabı okudu
“Çirkin bir şey bu… oysa inanmamak gerekir insana, hatta korkmak gerekir ondan, nefret etmek. Yanlış yolda, insan. Oysa sen yalnızca sevmek istersin, peki ama nasıl mümkün olacak bu? Senin üzerine gelen vahşi bir hayvansa, canlı bir ruhun olduğunu kabullenmiyorsa, yüzüne tekme atıyorsa, nasıl bağışlayacaksın insanı? Bağışlamak olanaksızdır onu. Yalnızca benim adıma değil, kendi adıma her türlü aşağılanmayı bağışlayabilirim, ama zorbaların benim üzerimde başkalarına zarar vermeyi öğrenmelerini istemem, istemem.”
Sayfa 121Kitabı okudu
“Onun için ne fark eder ki. İnsan iki kez ölmez, birincisinden ise kaçış yoktur.”
Sayfa 312Kitabı okudu
Fakat bir zihne sevda çılgınlığı girerse orada akıl ve hikmete pek az yer kalır veya hiç kalmaz.
Sayfa 118Kitabı okudu
En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler kaldım. Oysa kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler ; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir. Her söyleneni ciddiye almak yok mu, şu sözünün eri olmak yok mu ; bitirdi , yıktı beni.
Sayfa 620Kitabı okudu
