Ölmek üzere olanlar neyi kaybettiklerini bilir ve onun değerini anlarlar. Çoğu kez kendilerini kandıran, yaşayanlardır."
Sızıyor ellerimden gecenin gözyaşları
Lanetli pusularda karanlık mutsuzdur ey
Mana üzgün hicabın yıpranan perdesinde
Meğer irfanım nakıs, erdemim yurtsuzdur ey
Açıyor kapısını dört yanımdan sonbahar
Yeryüzü neden böyle virandır, ıssızdır ey
Cevriyle eriyorum belalı duyguların
Bencildir aşiyanım, riyakâr, hissizdir ey
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı
Okur Takip Önerileri
Damla damla oluşuyor hayat,ölüm kımıl kımıl...
Duymak kolay. Anlatmak değil. Her an farkındayım az az öldüğümün.Bilincindeyim doğan ayın, eriyen karın, akan suyun.
Ve usul usul tükenen zamanın...
Bak, ömrüm eriyor işte
Çocukluk fotoğrafımdaki kardan adam gibi yanı başımda
Bak, ilkokul talebesi kalbimden
Yine karne parası istiyorlar
Bir gecekonduda oturuyor kalbim oysa
Yağmur yağdıkça
Bir gecekondunun damı gibi içine doğru ağlıyor
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca.
Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
Ki uçlarından çile damlardı.
Güneşte nane kurutmayı
Ben acılarımın başını
evcimen telaşlarla okşadım bayım.
Bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum.
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
Ben boşluğa üfleyen cellat değilim
Karayele verdim ayaklarımı
Söyle bana, eceli kim tutar perçeminden
Hangi ölü bilmez nereye gittiğini
Sen miydin o mehpâre, o memnû, o dilruba
Ben seni darmadağın seviyorum.
Nedir bu derli toplu olacağım derdi?
Saçın dağınıkmış
Üstün başın berbatmış
Yüzün gözlerin yorgunmuş
Bunlardan bana ne?
Evet önümüz bahardır biliyorum
leylaklar açacak biliyorum
kiraz da çıkacak yakında
iyi şeyler söylemek de gerek biliyorum
sevgilim güzelim bir tanem biliyorum da
şimdilik bağışla…
Seherle yollara dökülen karıncalar
azık toplayıp yuvalarına döndüler
çobanlar yataklara vurdular sürülerini
el ayak çekildi yollardan
evler ışıklarını söndürdüler
sokaklar öyle tenha ki
kolla beni
Yasını tutuyorum kararttığım düşlerin
yıpranmış divaneler gibiyim sokaklarda
amansız bir ütopya üfleyen pencereler
lif lif yoluyor dram seyyahı bedenimi
önümde, haksızlığın hesaba çekildiği
hiç kimsenin kimseyi tanımadığı mahşer
arkamda, kare kare ömrümü belirleyen
hatırladıkça yanıp tutuştuğum resimler
gölgelerin ardina sakladim kusurumu
sen orada kayitsizca gülümsüyor gibisin
ben burda damla damla eriyip akiyorum
yine de, çignetmem kimseye gururumu
istenmedigim yeri sessizce terk ederim
hatira kalsin diye birakir da ruhumu
mahzun bir dervis gibi boyun büker, giderim
gecenin ortasında ne işin var
yıldızlara dokunma yanarsın
bak birazdan ay da batacak
karanlık bulaşmasın ellerine
tersine döner yolunu bulamazsın
