“Her şekilde kaybediyorsan acını diri tut, Esav. Yolda karşılaştığın bütün insanlar sadece suratına bakarak dahi çektiğin zulmü anlasınlar. Her şekilde kaybediyorsan, öyle bir kaybet ki yeryüzünde hiç kimse senin mertebene erişemesin. Serüvenin asırlar sonra bile dilden dile dolaşsın. Her şekilde kaybediyorsan, bırak seni kötüleyen ağıtlar
Dünya kalabalıklaşıyor ve yalnızlık artıyor.Çünkü yalnızlık diğer insanların fiziksel yokluğundan değil hiç kimseyle anlamlı bir şey paylaşmamaktan büyüyor...
Her şekilde kaybediyorsan, öyle bir kaybet ki yeryüzünde hiç kimse senin mertebene erişemesin.Matemin yedi düvele yayılsın. Dünyadaki bütün aldatılanlara, bütün kadersizlere, dünyadaki sevilmeyen bütün çocuklara Esav desinler....
Çünkü bu böyleydi.İnsan başkasına olan öfkesini kusabilir hatta o kişiyi affedebilirdi ama kendini asla.Affetmek, macırlı yol, sabır ister, koşamazsın.Elini koydun mu bir kere vicdanına, uykuların bölünür, duramazsın.