Peli Elçi
@Pelielci
Hiç…
Kederli , Rahat ve Hodbin biri
Selçuk Üni
Mezopotamya
22 Ekim
31 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hz Mevlana derki; Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken,sen hiç ol... Menzilin yokluk olsun. İnsanın çömlekten farkı olmamalı,nasıl ki çömleği ayakta tutan dışındaki biçim değil,içindeki boşluk ise,insanı ayakta tutanda benlik zannı değil hiç'lik bilincidir.
Nietzsche diyor ki; "Kendine en ağır yükü aradın: bulduğun, kendindi... Kendini sırtından atamadın!" İnsanın derdi de dermanı da, varı da yoğu da kendisidir. Şair Niyazi Mısri diyor ya hani; “Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş.” diye tam da öyle. Derman dışarda değil.
Okur Takip Önerileri
Mevlana’nın Şems’e karşı olan sevgisi, Allaha karşı olan aşkının miyarıdır. Çünkü Mevlana , Şems’te Allah cemalinin parlak tecellilerini görüyordu…
Bir yerde birbirine benzeyen çoksa , orda kimse yok demektir .
Allah’ı insanileştirip, huysuz ve sürekli öfkeli bir ihtiyar gibi en büyük mesaisini kadın ve erkeğin giyimine ve sexs hayatına harcıyormuş gibi gösterenlere inat , yaşasın vicdani seçim özgürlüğü , yaşasın iyilik . Allah iyi olan her şeydir ; bebek gülümsemesidir, birine yardım etmenin huzurudur , hoşgörüdür , temizliktir , faydadır , doğru söylemektir, aklınıza gelebilecek en iyi fikirlerdir .
ibrâhim baltanın suçu yok, kırılmak puttan eskidir, bilmiyorsun. bir bilinmeze denklem olmakla geçiyor ömür, bilmiyorsun. onlar nemrut. sen ibrâhim. uykularımda putlar ekiyorlar göğsüme. yangınların ortasındayız. bilmezsin ki ateş kendinden olanı yakmaz. bahçelerinden bahar eksik olmasın. ‘inandım lakin gönlüm biraz yatışsın.’ ben seni hep güzel hatırladım.
“Bin savaş kazanmaktansa kendini fethetmek daha iyidir.”
Buda
İnsan diyorum zaman zaman kaçmalı kendinden.Rutine bağlanan günlerden ,gecelerden . Günlük telaşelerden bilhassa kendinden . Uzaklaşmalı , durup düşünmeli . Güzel günlere inancını yitirmeden. Küçük kaçışlar yapmalı bazen. Doğaya, denize.En çok da kendi içine. Neresi olduğu mühim değil. Bir daha başı veya Orman da bir kulübe küçük şeylerdir bunlar aslında insanı büyüten . Yeniden yeşerttiği dalları kırmadan . Bazen bir kelimenin açtığı yaraların verdiği acıyı hüznü geride bırakarak . Dönmemeli mesela arkasında bıraktıklarına . Bir Göl kenarında tamir etmeden Mesele Birikmeden yığılmadan üst üste . Taşduvar gibi bütün kırgınlıklar , en az hasarla iyileşebilmek . Ruhu yaralamadan yaşamak . En zoru da bu zaten hayatta . Bunca aymazlığın içinde sağlam kalabilmek!
Bazen bir varlığı uzun uzun düşünüp özlüyorsunuz ama yalnızca onun tabiatına özel olan o küçük detayı hatırlamak sizi ağlatıp paramparça ediyor.
İnsan işte bu detaylarla, ince ince örülmüş tuhaf bir varlık. Bunun dışında aynıyız. Birkaç damla kan ve binbir endişeden ibaretiz.
Gün geçtikçe, beni daha az şeyin ilgilendirdiğini, daha az sayıda insanla yakınlık kurma ve konuşma eğilimi gösterdiğimi fark ediyorum.
Gerçek cesurların korkmayanlar değil , korkusuna rağmen harekete geçenlerdir .