Ezgi Polen Çelik
@Polenezgim
Kitap okumayı çok seviyorum ama uzun süredir tutukluk yaşıyorum. Ayrıca çıkmış bir romanım var, şuan ikincisini yazıyorum. Aklımdaysa yazılmamış altı kitabım var. En büyük hedefim okunmaya değer kitaplar yazabilmek
Yazar ama henüz çok başındayım...
Lise ama hayat okulundan ciddi anlamda ders almışlığım var.
Antalya
İstanbul
38 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
Zira, nasıl gözlerimiz görmeye, kulaklarımız duymaya yarıyorsa, insanın yüreği de zamanı algılamaya yarar. Kör bir insan için gökkuşağının renkleri, sağır bir insan için kuş sesleri nasıl boşunaysa, bütün bir yürekle algılanmayan zaman da öyle boşa gider, kaybolur. Ama ne yazık ki, düzgün çarpmasını bildiği halde kör ve sağır olan nice yürekler vardır.
"Ne zaman doğdun?"
Momo biraz düşündü, sonra dedi ki;
"Hatırladığım kadarıyla hep vardım..."
Spoiler
Kitap Son söz 1945 Mart'ında Anne, Hollanda'ın kurtuluşundan iki ay önce, Bergen Helsen kampında öldü. Diyerek bitiyor. Anne son kez kendini eleştirmiş ve gitmiş. Düşünüyorum da hatıra defterine kocaman harflerle "KURTULDUK!" yazacaktı. Bunun için iki ay daha ihbar edilmeyip yaşaması yeterliydi.
Okuduğum en zor kitap olabilir. Annen'in hayalleri öyle ben ki, yazmaya bu kadar tutkulu olması, başarma arzusu hepsiyle birlikte ben de bir parçamı Gizli Oda'da hapsettim. Şimdi de bir parçam onunla gömülüyor. Ah Anne, 13 yaşında girip 15 yaşında ölümle çıktın. Ama en büyük arzun gerçekleşti. Çok iyi bir yazar oldun, yazdıklarınla bir döneme ışık tuttun. Dünya hala çok kötü bir yer ama senin umudunu paylaşan binlerce insan var. Onlar ki iyi insan olmak için karanlıkta direniyorlar.
Kitabı bitirdiğim günde manidar... Umudu parçalanarak yitip giden fidanlara bin selam.
Ah anne, seni hiç unutmayacağım.
Yürekleniyorum yeniden, sarılıyorum işe. Biliyorum hakkıyla yapacağım bu işi, gerçekten yazı yazmak istiyorum çünkü.
Ben yazdıklarımın en sert, en amansız eleştirmeniyim. Ne olduğumu, yazdıklarımın iyi olup olmadığını biliyorum. Yazı yazmamış olanlar bunun ne zevkli şey olduğunu bilemezler.
Şimdilik Peter ile aramızda var olduğunu sandığın yakınlık kurulmuş değil. Ama alacakaranlıkta, açık bir pencere önünde insanlar birbirlerine gün ışığındakinden daha çok şey söyleyebiliyorlar. Hem duygularını bağıra bağıra söylemektense fısıldamak çok daha kolay.
"Sen her zaman bana yardım ediyorsun," dedi. Şaşırdım. "Nasıl?" diye sordum. "Neşeli oluşunla," dedi.
Maldı mülktü yerle bir olabilir ama yüreciğindeki mutluluk ancak bir zaman için pençelenir o kadar. O, sen duymasan da gönlüne gene mutluluk aşılamakta, içini şenlendirmekte. Gökyüzüne gözlerini korkusuzca kaldırabildiğin, içinin temiz olduğuna inandığın sürece mutluluk yitirilmiş değildir.
.. Hem insan birçok kimse tarafından sevilse bile sadece kendini seven biri olmadı mı gene de yalnızlıktan kurtulamaz.