Okuyalı uzun süre olsa da; bende bıraktıklarını yazacağım.
Hayatta sıradan ve olağanüstü insanlar olduğunu varsayarak; dünyanın akışına büyük katkıda bulunan olağanüstü insanlar, sahip olduğu ideallerinin gereği olarak; cinayet işleme özgürlüğüne veya suç işleme hakkına sahipler midir? Kötü bir insanı öldürmek etik midir?
Kahramanımız her ne kadar maddi ihtiyaçlardan ötürü bu cinayete soyunsa da; kendini olağanüstü insanlardan olduğunu kanıtlamak için bu maceraya girişir. Aslında ben buna Nietzsche'nin güç istenci perspektifiyle bakıyorum ki; Raskolnikov 'olağanüstü insan olduğu için cinayet işleme özgürlüğüne sahip olma' fikrine tersinden yaklaşarak; yani cinayet işleyerek olağanüstü olduğunu kanıtlama hevesindedir. Hedef yanlış olunca; sonuç da yanılgı oluyor. Doğası heveslendiği gibi olsaydı; böyle bir kanıtlamaya ihtiyacı olmayacak ve eylemin sonrasında hiçbir iç tahlile gerek duymadan hayatına devam edecekti. Ne var ki, doğasının dışına çıktığı anda-işlenen cinayet sonrası- ne paraları almıştır; ne de vicdan azabından kurtulmuştur. Güç istenci dediğimiz şey, bizi hep başka bir kişi olmaya sürükler. İhtiyar taşçı hikayesinde olduğu gibi...Raskol da olmak istediği insan ve olduğu insan arasında mücade vermiş ve yenik düşmüştür. Buradan benim payıma düşen Nietzsche öğretileriyle beraber iki şey vardır:
1- Olmak istediğin kişi uğruna kendi doğana aykırı davranırsan; tabiatın seni cezalandıracaktır.
2-Kendin olabilmek, kişiliğindeki zayıflıkları kabul edebilmek ve doğanı tanıyabilmek, senin güçlü olduğu gösterir.
Suç ve CezaFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022159,2bin okunma
