İnsan umut ettiği sürece yaşar.
Dünyada yaşayan tüm canlıların ortak sorunu bu. Doğuyor, az ya da çok yaşıyor sonra da ölüyorlar.
Çocuklardan biri şöyle yazmış Tanrı'ya; "İnsanların ölmelerine izin verip yenilerini yapmak yerine, neden elindekileri tutmuyorsun?"
Okur Takip Önerileri
Bazen çok sevdiklerimize kötü davranırız, aslında niyetimiz onlara kötü davranmak değildir ama kredimize güvenip tüm hırsımızı, üzüntümüzü onlardan çıkartırız.
Çocukluk döneminde birey olmayı öğretmeden, hemen koca koca hedefler koyuluyor hepimizin önüne. Biz de durmadan bir şeyler olmaya çalışıyoruz, insan olmadan önce.
Hani bir laf vardır ya 'Müzik cevaptır' diye, tam da öyle. Doğru zamanda doğru müziği dinliyorsan, hayatında olan biten her şeyi bir kenara bırakıp dans edersin, etmiyorsan ve unutmuyorsan emin ol yanlış şarkıyı dinliyorsun.
Çünkü kolaylık ve zorluk kavramları hepimizin hayatları için bambaşka anlamlar taşıyor.
İçimiz sevgilere kapalı nicedir.
Acı da yakışır insanın yüreğine.
Ki hep gölgedirler düşlerimin aydınlığına.
Zamana benzedik iyice, çekilmesi zor.
Yaşamak bir uzun yolculuktur ki bitirmeden biteriz.
Bunalıyoruz çocuk, bunalıyoruz
Biçim veremediğimiz şeylerin
Biçimini alıyoruz.
Susmak bile, eğer gözler konuşuyorsa, bir anlam taşır.
İnsan her şeyi kaybetmeli ki, her şeyi alabilsin.
Ölümle biten yaşam saçmadır.
Kötüler gider ama kötülük kalır.
Ne dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne insanlar bu kadar inceliği ... Hakikat çok daha basittir, çok daha acımasız.