Seval çakıl
@Seval_Casper
Sana ait olan seni bulur.
Felsefe Öğretmeni
Master
Düzce
14 okur puanı
Şubat 2023 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Çocuk gibi ağladım..
O kadar hiç, o kadar boş, manasız,
Öyle haksız yere senden uzağım ki.
baktığım yerde görünmenin alışkanlığısın.
şimdi sana seslensem, sesim dağılıp koşan atlar olur.
gidelim zeynep,
saçlarını topla.
“Acaba şuanda o ne düşünüyor? Herhalde beni değil...
- Niçin?..
Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki?
- Her şeyi...”
Sayfa 68
Okur Takip Önerileri
Yanımda yürüyordun Milena, düşünsene, yanımda yürümüştün!
Aşık biri için ne büyük nimet değil mi?
Dünya soğur, akşam serinlerken,
Benim sensiz sevinecek bir şeyim yok.
Kılı kırk yardım, altını üstüne getirdim,
Ve işte en gümüş cümlem:
İçimi açtım sana.
İçini açmak için
(Birhan Keskin)
İnsan, insanlığını yavaş yavaş şöyle yitiriyor: Hiçbir vakit yaptıklarının karşılığını görmeyerek. Bir kedi, başı okşandığında gözlerini kısıyor; güneş batınca suladığımız fideler bir gün çiçek açıyor fakat insan... İnsan öyle mi? "Bazı insanlar neden ruhumuza yerleşiyor, boğazımıza düğümleniyor, zihnimize kazınıyor?". Bu çağ böyle bir çağ. Zihnimize kazıdıklarımız, ruhumuza yerleştirdiklerimiz kıymet bilmiyor ve buna itiraz ederseniz karşılık beklemekle, çirkin biri olmakla suçlanıyorsunuz.
Bazen olur ya, bir yerlerde bir acı hissederiz. Sebepsiz. Tuhaf bir huzursuzluk. Anlat deseler anlatılmaz, öyleyse evham ettiğimiz söylenir, her şey yolundadır güya."Yaraların hissedilmesi için, tanımlanmaya ihtiyacı yoktur." Bazı yaralar böyledir. Tanımlamaya, anlam yüklemeye lüzum yok. Yaralar da yaşamın bir parçası…
Bazen şöyle olur: Bir yerden geçersiniz ilk kez, bir gülümsemeye tesadüf edersiniz ilk kez fakat ezelden tanıdıkmış gibi hissettirir. Hiç gitmediğiniz bir kentte dahi olur bu. Benzeteceğiniz yerler yahut insanlar da değillerdir üstelik. "Geçmişte bulunduğumuz bir yere, mahallemize, okulumuza, sokağımıza, evimize rast gelince tuhaf duygulara kapılıyoruz. Oysa bazen geleceğimizde yer tutacak yerleri arşınlıyoruz ama hiç farkında değiliz." Belki de farkındayız. Kim bilir?
Bu çağda sevmeler de bir tuhaf. Sevgi mi bir anlık heves mi yoksa bir çıkar bir çarpık beklenti mi bilemiyor insan. "Ona olan sevgisinin baki olacağını dünyanın döndüğünü, güneşin aydınlattığını ve geceden sonra günün ağardığını bildiği gibi biliyordu." Gerçek sevgi, çağ değişse de hissedilir. O emin olma hissi yoksa işte, eyvah!
Sayfa 3
