Túrin Turambar
@Sonofhurin
Mühendis
Marmara Hukuk
Neverland
Ankara, 9 Mart
12 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Ve yaşamanın anlamı kalmıyor. Ben hep uykumda ölsem diye ümit ederdim…
Bize aslında kim olduğumuzu gösteren şey,
yeteneklerimizden çok seçimlerimizdir.
Burada yaşamanın nasıl olduğunu bilemezsin. Ben buraya ait değilim.
Okur Takip Önerileri
acaba yeterince kuvvetli mi istemedik, kalplerimiz arzularımızı gerçek kılacak kadar saf değil miydi?
Dilediğin kadar para, dilediğin kadar yaşam! Birçok insanın hemen isteyeceği iki şey - asıl sorun, insanların kendileri için en kötü şeyleri isteme tutkuları
“İlk kurbanlar hep en suçsuz olanlardır,” dedi. "Geçmiş çağlarda da öyleydi, şimdi de öyle.”
Rivayete bakılırsa, ölmüş. Bana sorarsan, palavranın daniskası. Ölecek kadar insanlık yoktu içinde.
Hayat kimsenin etrafında dönmez, herkesle beraber yürür.
Sevginin, merhametin eşiğini atlayanlar, ıstırabın gömleğini de kendiliğinden giyinirler.
Istırap insanoğlu için gündelik ekmek, ölümse sadece bir kaderdi, ikisinden de kaçılamazdı. Asıl dava, derin bir şekilde yaşamak ve kendi kendisini gerçekleştirmek, ölümlü hayata şahsi bir çeşni vermekti.
Niçin gülmüştü? Bunu genç kadın da bilmiyordu. Belki de ağlayamadığı için gülmüştü.
Fikirlerimiz, onları taşıyacak kudrette olduğumuz nispette bizimdirler.
Ben bu mahluku anlamakta nasıl bu kadar geciktim? Nasıl, evvela onu nasıl en seçme hislerimin mevzuu olmaya layık görebildim? Nasıl ve ne biçim bir körlükle, nasıl nasıl, hangi zaaflar tarafından itilerek, nasıl, hangi idraklerin felci içinde, nasıl, derece derece ve bir çok uyandırıcı işaretlere rağmen nasıl, zaman zaman içimi altüst eden keder fırtınalarının mânâsına karşı tasasız kalabildim?
Unutmak için en iyi çare unutmaya çalışmak değil, çalışmamaktır.
İnsan ya geleneklere karşı koyup açık ve cesur yaşamalı, yahut da, inandığı bazı kıymetler varsa, onlar için fedakarlık yapmalı. En çirkin şey ikisine birden sahip çıkan mürailiktir*.