Betül Sözer
@Sozbet
11 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
" Burada, teknik olarak evim sayılan yerde olmak ve evimin aslında tamamen farklı bir yerde olduğunu fark etmek... "
Sayfa 216Kitabı okudu
Anılar böyle yaratılıyordu. Kısmen uyduruluyor, süsleniyor, bir tutam da mizah katılıyordu.
Sayfa 369Kitabı okudu
Neye inanmak istersek ona inanırız Ronnie, gerçeğin gözümüzün önünde olması bile bunu değiştirmez.
Sayfa 302Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bazen bir insanın en çok ihtiyaç duyduğu şey affedilmektir.
Sayfa 295Kitabı okudu
Sanırım haklısın. Var olmayan gerçekler icat edemeyiz. Ne kadar acımasız olursa olsun, durumun gerçekliğiyle yüzleşmeliyiz.
Sayfa 239Kitabı okudu
İstediğin kadar rüya gör, illaki biri ışığı açıyor.
Sayfa 125Kitabı okudu
Hayat kötü şans ve kargaşadan ibaret. Evren böyle yaratılmış. Bizim burada olmamızın sebebi bu.
Sayfa 94Kitabı okudu
Sadakat... İnsanın hayatında her şeyden önce geliyordu sadakat. O bittiği an ne sevginin ne de diğer tüm hislerin bir önemi kalıyordu.
Sayfa 73Kitabı okudu
Ben küçük bir çocuğum, işittiğim hikayeleri hayranlıkla dinleyen. Ben küçük bir çocuğum, masallarda kol gezen, kötülüğe karşı minik kalbimle direnen ve göz diktiği masumiyete ilişen kötülüğe öfkeyle dişlerini sıkan. Ben küçük bir çocuğum, masal gibi bir hayatın ortasında, sevdiklerini kötülüklerden korumaya çalışan.
Sayfa 337Kitabı okudu
Çoğu şey unutulurdu da ihanet de ihaneti eden kişi de unutulmazdı asla. Her zaman kabuk bağlamış bir yara gibi kalırdı insanın kalbinde.
Sayfa 235Kitabı okudu
"Gerçekler ağlatmamalı seni. Ağlama, daha da güçlen!"
Sayfa 162Kitabı okudu
"Kimseye körü körüne bağlanma. Güvenme, sevme!"
Sayfa 90Kitabı okudu
Böyleydi işte yalnızlık... Yeri geldiğinde binlerce insan arasında bile yalnız olabilirdin veya tek başına olduğun ıssız bir ortamda, kalbinde sıcaklığını hissettiğin insanlarla yalnızlıktan azade...
Sayfa 233Kitabı okudu
İnsan hayatı döngülerden ibaretti ve ben bugün bir döngüye kapılmıştım. Bir tebessümle başlayan, vedalarla son bulan...
Sayfa 232Kitabı okudu
Gece güneşin batışıyla başlayıp doğuşuna kadar devam eden bir zaman dilimi değil, saklanmaya muhtaç ruhların sığınağıydı.
Sayfa 231Kitabı okudu
"Unutma! Sevmek suç değil. Kimin ne dediğini umursamadan sevdiğin kişinin peşinden git!"
Sayfa 169Kitabı okudu
Zamanın biriktirdikleri kör etmişti insanları, sağır kılmıştı kendilerine.
Sayfa 158Kitabı okudu
Tuhaftı insan; verdiği sözleri tutamayacak kadar aciz, anılarına sırt dönecek, sevdiği insanları geride bırakacak kadar nankördü.
Sayfa 33Kitabı okudu
Düşüncelerin sesini bastırmak zor hatta çoğu zaman imkansızdı, en çok da yalnız olduğunuz zamanlarda.
Sayfa 54Kitabı okudu
Çaresizlik en büyük prangasıydı insanın. Kurtulmak için uğraşır, çabalar... Sonucunda ise prangaların oluşturduğu acıdan başka şey kalmazdı elinde.
Sayfa 97Kitabı okudu
Peki, tozlanmaya yüz tuttuğu halde her şeye rağmen gerçekleşmeyi bekleyen umutlar, yaşanan acılar ve hisler hiçbir zaman ödün vermezken kalpteki yerlerinden, her yeni gün nasıl insan hayatında temiz bir sayfa olabilirdi ki?
Sayfa 133Kitabı okudu
"Sessizlik... Dinlenebilecek en güzel şarkı bana göre. Şayet dinlemesini bilirsen! "
Sayfa 160Kitabı okudu
İnsanlar sadece kendi hayatları için kaygılandıkları, kendilerini kolladıkları için yaşar sanırdım, oysa onları yaşatan tek şey sevgiymiş. Seven insan Tanrı'nın, Tanrı da onun içindedir, çünkü Tanrı sevgidir.
"İnsan en çok sevdiğini yerden yere vurur, en çok sevdiğine kırılır."
Sayfa 231Kitabı okudu
"Hayat, düşünceleri tutan bir hapisanedir. İnsan, can sıkıcı bir saç demetidir, ben de akılsız bir robotum.
Sayfa 32Kitabı okudu
"Merak etme uslanmaz içimdeki aşkın çocuğu... Her daim seni sevmelerin peşinde koşar durur yine sana..."
Sayfa 13Kitabı okudu
"Hep bir sorun, bir engel vardı onun elini tutmamam için."
Sayfa 211Kitabı okudu
"Hiçbir şey asla hayal ettiğin gibi olmuyor."
“İnsan, hareketlerine engel olabilirdi; fakat düşüncelerini nasıl durdurabilirdi?”
Sayfa 153Kitabı okudu