İnsan hiçbir zaman, hiçbir nedenle acısının artmasını isteyemezdi. Sadece acısının dinmesini isteyebilirdi. Dünya'da fiziksel acı kadar kötü bir şey olamazdı.
İnsanın azınlıkta olması, tek kişilik bir azınlık olması bile deli olduğu anlamına gelmiyordu. Bir doğru vardı, bir de doğru olmayan; doğruya sarıldığın zaman, tüm dünyayı karşına bile alsan, deli olmuyordun.
Asıl iyilik, tanımadıklarımıza yaptığımız iyiliktir; halbuki biz bütün hüsnüyetimizi dostlarımıza saklayıp bunların dışında kalanları bir çırpıda ve kısa bir hükümle fena addediyoruz!..