Doğan hocanın kitaplarını okumaya oğlumun doğduğu ay başlamıştım. Kendisi yakınlarda vefat etmişti. Her eserini okuduğumda içimde bir geç kalmışlık hissi oluşsa da kendisi de eserlerinde benim gibi hissedenlere tatlı mesajlar bırakmış, çocuğumuz büyümüş yetişmiş olsa bile telafi edebileceğimiz alışkanlıkları kazanmanın önemini vurgulamış hep.
Bu kitapta da aslında elimizdeki kıymetli bir fidank büyütürken onda nelere dikkat edersek daha güzel bir ağaç yetiştirebileceğimizi anlatmış bir nevi. Temel kural fidan da ağaç da bizim değil, biz sadece onu yetiştirmekle mükellef bahçıvanlarız. Kitapta hoşuma gidense kuru kuruya akıl vererek değil de çözüm yolları ve örnekler sunarak bizi aydınlatması. Hem bir ders anlatır gibi hem de tam olarak hayatın içinden.
Kitabın sonunda kendi mail adresine değerlendirmelerimizi atmamızı istemiş Doğan hoca. Bu kısmı kaçıran bir ebeveyn olmak biraz üzse de oğlum hala küçükken böyle eserleri okumak çok iyi hissettiriyor. Rahmet olsun ruhuna..
