Veysel Ayık
@Veysel21
Hayatım dar alanda trajedi, geniş açıda komedidir.
İstanbul
77 okur puanı
Haziran 2017 tarihinde katıldı
Tepetaklak gidiyorsun! diye söylendi kendi kendine ve güldü.Bunu söyler söylemez ırmağa ilişti gözü,ırmağında tepetaklak yuvarlanıp gittiğini gördü,boyuna tepe üstü akıp gittiğini ve bu arada şarkılar söylediğini,neşesini elden bırakmadığını.Bu hoşuna gitti,dostça gülümsedi ırmağa.Sularında boğulmak istediği ırmak değilmiydi bu,bir zamanlar,yüzyıl önce?Yoksa düşünde mi görmüştü bunu?
Sayfa 97Kitabı okudu
Dünya zevklerinin ve dünya malının insana hayır getirmeyeceğini daha çocukken öğrendim.Hanidir biliyordum bunu ama ancak şimdi yaşadım.Ve şimdi biliyorum,belleğimle değil,gözlerimle,yüreğimle,midemle biliyordum böyle olduğunu.Ne mutlu bana ki,biliyorum artık!
Sayfa 99Kitabı okudu
Biliyorsun çünkü,yumuşak sertten güçlüdür,su kayadan güçlü,sevgi zorbalıktan güçlüdür.
Sayfa 118Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ah,siddartha,acı çektiğini biliyorum senin,ama insanın gülmeden duramayacağı,senin de çok geçmeden gülüp geçeceğin acılar bunlar.
Sayfa 123Kitabı okudu
Kendimizi bulacağımız yer neresi olursa olsun,zaten anlamla kuşatılı bir haldeyiz.Başkalarının,tercih etmek zorunda olmadığımız ama bize kendimizi ve dünyayı anlamlandırmamızı sağlayan bir temel sunan anlamlarıyla örülüyüz.Her manada değilse bile bu manada,kendi hayatımın anlamını belirleyebileceğim fikri bir yanılsamadır.
Felsefe kavramlar yaratmakla,sanat ise yeni deneyimler yaratmakla ilgilenir.
İncelemenin nesnesi veya terapinin hedefi olabilecek standart bir birey,kişi veya benlik yoktur.Deleuze ve guattari kendi yaklaşımlarını ve hedeflerini tanımlamak için''şizo-analiz''terimini yaratırlar:psişenin değil ama parçaların ''şizelerin''veya kişisel-olmayan,hareketli,değişken fragmanların önceliği.Hayatı düzenleyen dil veya mantık gibi değişmez yapılar olduğu varsayımından yola çıkmak yerine -bu dışsal düzene ''paranoyakça'' bir bağlantı olurdu-hayatın açık ve yaratıcı bir çoğalan bağlantılar bütünü olduğu görüşünü öne sürerler.
Sayfa 14Kitabı okudu
Hiçbir sistem veya söz dağarı hayatın akışını yeterince yansıtamaz.Aslında,yazmanın amacı yansıtma(temsil etmek)değil icat etmek olmalıdır.
Yasanın doğuşu 2
Ve temelinde de topluluğun üyeleri kendi tatmin olasılıklarını yine kendileri tarafından sınırlanması yatmaktadır.O halde,bir sonraki koşulu adalet yani bir kez getirilmiş olan bir kanunun hiç bir zaman tek bir bireyin lehine delinemeyeceğine yönelik sigorta olmasıdır.
Medeniyetin doğuşu 1
Müşterek insan yaşamı ise tek başına olan herhangi bir bireyden daha güçlü olan bir çoğunluğun bir araya gelmesi ve bütün tek tek bireylere karşı birlik halinde kalmayı sürdürüp hareket etmeleri ile mümkün olabilecekti.Böylelikle de bu topluluğun ''kaba güç'' olarak kınanan bireysel güçlerin karşısında ''Hak'' olarak dikilecektir.İşte bireyin gücü ile bir topluluğun gücünün bu şekilde yer değiştirmesi medeniyetin en belirleyici tanımıdr.
Freud'un din eleştirisi
Din,seçim yapma ve adapte olma oyununu sınırlar çünkü mutluluku elde etme ve ıstıraptan korunmada kendi yolunu herkese eşit bir şekilde dayatır.Tekniği yaşamın değerini azaltmak ve dünyanın gerçek imgesini hezeyanlı bir biçimde tahrif etmekten ibarettir.Ve bunu yapabilmesinin önkoşulu da zekanın bastırılıp sindirilmesidir.Bu bedel pahasına din psişik bir infantilizm halini onlarda zorla sabitleştirip onları kitlesel bir hezeyanın içine sokarak bir çok insan için bireysel bir nevroza gerek kalmamasını sağlar.
Mutluluk için herkese uygulanabilecek altın bir kural yoktur.Her insan hangi kendine özgü biçimde mutlu olabileceğini yine kendisi bulmalıdır.
Ego tarafından zapt edilmemiş vahşi içgüdüsel uyarımın tatmin edilmesinden gelen mutluluk hissi,evcilleştirilmişbir dürtünün tatmini halinde duyulan mutluluktan kıyas kabul etmeyecek kadar daha yoğundur.Sapkın itkilerin karşı konulmazlığı ve belki genel olarak yasaklanmış şeylerin çekiciliği burada kendine ekonomik bir açıklama bulmaktadır.
İnsan ilişkilerinden gelebilecek acıya karşı en uygun korunma yöntemi gönüllü olarak inzivaya çekilip diğer insanlardan uzak durmaktır.Bu yolla elde edilen mutluluk ise görebildiğimiz kadarıyla sessizliğin getirdiği mutluluk olacaktır.Korkutucu dışsal dünyaya karşı insan kendini ancak ona bir biçimde sırtını dönmek suretiyle savunabilir.
Not:kitapta diğer farklı yollardan bahsedilmekte ve her yol kendi içinde freud tarafından değerlendirilmektedir.
İnsanın mutlu olması yaradılışın planları arasında yer almıyor.