" Kendi başına acı çeken, ruhunda acıyı daha fazla duyar,
Çünkü geridedir her türlü tasasız şeyler,
Geçmişte kalmıştır mutlu şeyler,
Ancak acının ortağı, dayanmanın dostu varsa,
Ruhun da çilesi hafifler."
Zamanı yıllarla tartanlar
Yanılırlar
Hiçbir şey tartılmaz başka bir şeyle
Hatta çoğu zaman kendiyle bile
Yaşanır, içini tohuma bırakır
Geçer gider
Geçmez sandıkların bile
Aksın, içimde siyah bir nehir gibi
Dolanan keder
Unuttuğum, unutmaya çalıştığım ne varsa
Bende durmasın
İçimde öyle çok ki, her gidenden
Biriktirdiğim melekler.
Bugün sataşmayla, nankörlükle, küstahlıkla, ihanetle, kötü niyetle ve bencillikle karşılaşacağım ve bunların hepsi de, kabahati işleyenin iyiyle kötüyü birbirinden ayırmaktan aciz olmasından kaynaklanacak.
O günden sonra kuracak güzel bir cümlem olmadı hiç dünya için. Rüyalarım tüller ve silahlardan bu yana sisli.
Kıvrılıp giden dalgın bir yol, yolda eski bir taş, limanda bağlı bir tekne, yosunlu bir halat gibi durdum.