Sonuçta mutsuzluk ve acı bir talihsizlik, sosyal adaletsizlik veya ilahi bir heves yüzünden yaşanmıyordu. Acı, bir insanın kendi davranış örüntüleri sebebiyle ortaya çıkıyordu.
Canı isteyen hâlâ,
Tanrı'nın evreni büyük patlama anında, hatta daha sonraki bir
zamanda büyük patlama olmuş gibi, yarattığı yolunda düşünebilir, ama evrenin büyük patlamadan önce yaratıldığını
varsaymak anlamsız olacaktır.
“Deja vu’nun bir de tersi vardır. Buna jamais vu denir. Sürekli aynı insanlarla karşılaşıp aynı yerlere gidersiniz; ama her seferinde ilk kez olmuş gibi hissedersiniz. Herkes her zaman yabancıdır. Hiçbir şey tanıdık gelmez.”
Chuck Palahniuk
Rahel Yakup'u kandırmıştı. Kudüs halkının biricik olan Tanrı'yı bırakıp hâlâ putlara tapıyor olması, Tanrı'nın öfkesini kara bulutlara ve şehri darmadağın eden fırtınalara dönüştürmüştü. Rahel Tanrı'nın karşısına çıktı ve olan biten her şeyi O biliyor olmasına rağmen Tanrı'ya anlattı.
Nuh'un yolladığı güvercinin ilk dönüşünü herkes biliyordu.