Özlem yılmaz
@Ylmzozlem_
Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği
21.10
16 Mayıs 2000
18 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"Değer , yaşamak her şeye değer ," dediler karıncalar.
"Ölüm umutsuzluktur, oysaki en kötü yaşamda
bile her gün umut güneş çiçeği gibi açar."
Sizin gibi yaşlanmış ve cahil kalmış olmaktansa, dünyayı keşfedip bilgin balık olmak istiyorum.
Ben bilmek istiyorum, hayat gerçekten bir avuç yerde durmadan dönüp durmak, sonra da yaşlanıp ölüp gitmek mi yoksa bu dünyada başka türlü yaşamak da mümkün mü?
Sayfa 13Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir gün nasıl olsa öleceğim. Ölmek önemli değil, önemli olan, yaşamımla da, ölümümle de başkaları üzerinde etkili olabilmektir.
“Kırılgan yaşamlarımızın her anında başımıza gelebilecek beklenmedik olayları düşünecek olursak, her yeni gün bir mucizedir.”
Sayfa 213Kitabı okudu
Peki, ben de ölmeyecek miyim? Benim ruhum nerede? Kendi yaşamımın müziğini böylesi derin bir coşkuyla çalabilecek bir ruhum var mı?
Sayfa 176Kitabı okudu
“Kendime yalnızlıktan daha iyi bir dost bulamadım."
DomingoKitabı okudu
Olmadığınız bir şeyi olmayı hedeflerseniz, başarısızlığa mahkumsunuz. Kendiniz olmayı hedefleyin. Kendiniz gibi bakmayı, davranmayı, düşünmeyi hedefleyin. Kendinize en sadık versiyonunuz olmayı hedefleyin. Kendiniz olma haline kucak açın. Kendinizi onaylayın. Sevin. Bunun için çok çalışın.
Sayfa 91 - DomingoKitabı okudu
 Insan olmak, yani gerçek, kendi vücuduna sahip, kanlı canlı bir insan olmak dahi bize güc geliyor; bundan utaniyor, ayip sayiyor, bildik, genel anlam-da insan olmaya çabalıyoruz hep. Aslinda biz ölü doğmuş yaratıklarız.
Sayfa 139Kitabı okudu
Öteki mi? Öteki güneş mi? Bildiğim tek güneş bu, o da zaten kocaman."
"Daha da büyük, başka bir güneşten bahsediyorum. Her birimizin yüreğinde doğan güneşten. Umutlarımızın güneşinden. Düşlerimiz uyansın diye göğsümüzde uyandırdığımız güneşten."
Sayfa 71Kitabı okudu
Hiçbir şey beklemiyorum.
Böylece hayal kırıklığına uğramıyorum!
Onu düşünmekten kendimi alamıyorum . Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum . Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değil bu . Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi . Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan , yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi...
Bu dünyada insan en güzel, en büyük, en bahtiyar olacak mahluktu. O halde, ne için sokakta çıplak çocuklar, aç gezenler, işsiz delikanlılar, titreşen köylüler, yalnız namazlarını ve torunlarını seven ihtiyarlar vardı?
"Bir düşüncenin dünyayı değiştirmesi için, bu düşüncenin, önce düşünce sahibinin hayatını değiştirmesi gerekir."
Bugünün insanı, önce bedenin kurtulması gerektiğini sanıyor. Bu uğurda ruhun bir süre
İçin ölmesine bile razı oluyor fakat ruh bir süre için ölebilir mi?