Hêvîdar Karakaş
@_Heviii
“Bazen küçük bir cümle kocaman bir kitabı okutur”
Sınıf Öğretmeni
Diyarbakır, 9 Şubat 1997
107 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Beni anlamıyorlar: ben bu kulaklara göre ağız değilim.
Gülerek, sohbet ederek dalgalanan bir insan kalabalığının ortasında ben kendi kendimi arıyordum, içimdeki o yitik insanı arıyordum.
İşte yaşamak maceramız bu.
Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak
Ve yaşayıp beklerken ölmek!
Okur Takip Önerileri
Bilmezler nasıl aradık birbirimizi..
Oysa bizim bütün güzelliğimiz yaşadıklarımızla düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti.
Ne istediğimi kendim de bilmiyordum; hayattan korkuyordum, hayattan kaçıp uzaklaşmak istiyordum, ama gene de hayattan bir şeyler bekliyordum.
Aslında insanı en çok acıtan şey, hayal kırıklıkları değil. Yaşanması mümkünken, yaşayamadığı mutluluklardır.
