Piraye öldü aşkından, yine de dönmedi Nazım'a..
Yaşadığı anlık aşklarıyla, kaçışlarıyla, mücadeleleriyle, okudukça bizden birer parça götüren şiirleriyle farklı bir kişilik benim gözümde Nazım.
Ve dillere destan aşkı Piraye. Bu aşkın 13 yılı parmaklıklar arasında yaşandı. Kitap Nazım Hikmet'in tutuklu olduğu yıllarda Pirayeye yazdığı mektuplardan oluşmakta.Kalbimin kızıl bacısı diyor Piraye’ye. Kendisini onun sadece kocası olarak değil, babası, ağabeyi çocuğu olarak görüyor. Nazım’ın Piraye’ye olan aşkı ondan uzak olmasından, onu görememesinden, ona dokunamamasından bu kadar dehşetliydi belki de.
Ve bir gün yine bir mektup yazdı Piraye'ye. Fakat bu mektup diğerlerinden çok farklıydı. Bu mektupta Pirayeye olan aşkını, özlemini değil ondan ayrılmak istediğini yazıyordu. Sebebi de dayısının kızı Münevvere duyduğu aşktı.
Nazım sonra pişman olduğunu belirten mektuplar da yazdı, bu pişmanlığını derinden hissetmedim değil. Pirayeye'yi çağırdı ama sonuçsuz kaldı. Dönmedi Piraye.
Seni sırtından bıçakladım diyor Nazım mektuplarında. Niye yapmıştı bunu nasıl yapmıştı ? Senin yanında bile sana hasretim derken nasıl bir başkasına aşık olabilmişti? Sanırım bu soruların cevabını bulmak imkansız. Fakat her şeye rağmen Pirayeye olan aşkı sevgisi özlemi mükemmeldi. Okurken gözlerimin dolmasına engel olamadım. Tabi sonrasında müthiş bir kine bıraktı yerini..
Eğer içinde biraz da olsa aşka umudu olanlar varsa bu umudun da kaybolacağı bi kitap.. Keyifli okumalar..
